"Czytając, przy słabym świetle bałem się wystawić nóg spod kołdry. A nie każdy horror jest zdolny do takiego oddziaływania."

Naprawdę?! Nie wiem czy czytałeś już kiedyś jakiś porządny horror Kinga. Jak można w ogóle jego horrory porównywać do Metra 2034? O ile w Metrze 2033 bardzo detalicznie i interesująco została poruszona kwestia mutantów, wszelkich popromiennych stworów i dziwactw o telepatycznych i hipnotyzujących zdolnościach, to w Metrze 2034 praktycznie w ogóle się one nie pojawiły. Wędrowanie po tunelach nagle stało się bezpieczne, tak naprawdę tylko jedna ze wszystkich wspomnianych stacji była dla przechodni jakimś zagrożeniem...
Ja w tej książce żadnego horroru się nie doczytałam. Przed bladymi, skórzastymi mutantami mogłabym może jeszcze jakoś zadrżeć - ale niestety nie przed tymi stworzonymi przez Glukhovskiego.

Metro 2034 mocno mnie rozczarowało. Po lekturze Metra 2033 miałam nadzieję na rozwinięcie w drugiej części najbardziej intrygujących mnie wątków: Kremla, Metra-2, czarnych. Wszystkie te miejsca, ta rasa, posiadają tak wiele tajemnic, obiecują tak dużo... Jednak żadna z tych obietnic nie jest spełniona w Metrze 2034. Ta książka nie tyka się najciekawszych kwestia uniwersum Metra 2033! Skupia się ona przede wszystkim, jak już ktoś wspomniał, na pseudo-filozoficznym bełkocie. Przez chwilę można się nawet zastanowić nad słowami Homera, jednak po jeden stronie dochodzi się raczej do wniosku, że jego sposób myślenia nawet jeśli nie płytki, to na pewno nie wniesie nic do życia czytelnika. Od tak - jest, ale bez żadnego skutku. Może dlatego, że postacie Glukhovskiego są takie mętne, wszystkie podobne, nieciekawe? Może po prostu nie czułam wystarczającej sympatii do Homera, żeby ujęły mnie jego rozmyślania? Nie wiem, w sumie to nie ważne.
Ważnym jest, że Glukhovski skupił się w tej części na rzeczach, które w ogóle mnie nie interesują. Filozoficznej gadce i dziwnej miłości, nie wspominając już o tragicznej treściowo, głównej fabule.
Jeśli ktoś lubi mętnych i naiwnych bohaterów, treści która praktycznie nic nie znaczy/nie wnosi do naszego życia, mnóstwo, naprawdę mnóstwo sprzeczności i braków logiki, zero akcji i przede wszystkim bezsensowny koniec serwujący czytelnikowi namacalne déjà vu, powinien po tę książkę sięgnąć. Wszystkim innym polecam zająć się ciekawszymi tytułami, a Metrem 2034 zająć się dopiero wtedy, gdy nie ma już niczego do roboty.

"Czytając, przy słabym świetle bałem się wystawić nóg spod kołdry. A nie każdy horror jest zdolny do takiego oddziaływania."

Naprawdę?! Nie wiem czy czytałeś już kiedyś jakiś porządny horror Kinga. Jak można w ogóle jego horrory porównywać do Metra 2034? O ile w Metrze 2033 bardzo detalicznie i interesująco została poruszona kwestia mutantów, wszelkich popromiennych...