Średnio lubię opowiadania. Zawsze podziwiam autorów, którzy potrafią w cudowny sposób ująć w kilkunastu zdaniach sens swojej historii. Mi to zajmuje wiele stron, a zazwyczaj tak są nic nie warte.

To było moje pierwsze spotkanie z Canaval. Muszę powiedzieć, że bardzo owocne. Po przeczytaniu opowiadań, z czystym sumieniem sięgnęłam po "Gildie Magów", którą jestem zachwycona, ale o niej kiedyś napiszę, obiecuję.

Wracając do opowiadań...
Każde z nich miało swój nieodgadniony czar. Zaznaczę jednak, że pierwsze trzy były zdecydowanie lepsze. Może dlatego, że autorka w nich stworzyła swój własny świat. Świat fantastyki i magi. W "Przestrzeni dla siebie" i "Biurze rzeczy znalezionych" mamy do czynienia ze światem na pozór realnym, normalnym.

"Szepty dzieci mgły" to opowieść o Sorze Velarin, która dzięki swoim umiejętnością znana jest w całym królestwie. Przez kilka stron poznałam jej historię i zastanawiałam się dlaczego autorka nie rozwinęła wątku Valernin w oddzielną powieść?

"Szalony uczeń" to świetne uzupełnienie lub jak w moim przypadku wstęp do "Gildii..." poznałam odrobinę świat Czarnego Maga z innej perspektywy. Spojrzałam na niego oczami Indrii i Tagina(nie wiem za bardzo jak odmienia się imiona bohaterów :() Opowiadanie poruszyło moim sercem. Zmusiło mnie do myślenia. Co bym zrobiła gdyby ukochana osoba okazała się mordercą? Trwała bym przy nim? Czy zdradziła w imię dobra?

"Markietanka" pozostanie chyba moim ulubionym opowiadaniem. Miało w sobie coś innego, czego w pewnym sensie zabrakło w poprzednich. Poznajemy Kalę. Kala jest markietanką-czyli kobietą do towarzystwa, ale musimy pamiętać, że kobieta ma wiele twarzy i nie zawsze mówi o sobie całą prawdę.

"Przestrzeń dla siebie" to opowiadanie w formie pamiętnika. Z pozoru proste, ale właściwie dla mnie dość nudne i nużące. Poznajemy kobietę, niespełnioną malarkę, czytamy, że odnalazła magiczny pokój, w swoim nowym domu.. co się stanie? Przekonajcie się sami.

Czy mam nie mówiła wam... żebyście nie zabierali rzeczy, które nie należą do was? To samo powiedział Trinity, mężczyzna w Biurze Rzeczy znalezionych. Nie posłuchała go, a kara była sroga.
Opowiadanie z nutką ironii, z pomysłem i ciekawym wykonaniem.. jak najbardziej polecam.

Opowiadanie Trudi Canavan mają coś w sobie. Właściwie to nie powalają na kolana, ale równocześnie też sprawiają, że zaczynamy tęsknić za twórczością autorki. Canavan ma jakiś dziwny dar zaciekawiania czytelnika. Już nie mogę się doczekać kiedy skończę czytać całą serię "Czarnego Maga" nie mogę się doczekać spotkania z Magami w Gildii.
A wszystko zaczęło się przez niepozorną książeczkę w twardej okładce, z dziwnie grubymi kartkami i intrygującą okładką, na przecenie w Biedronce. Człowiek czasami nie wie co może go spotkać prawda?

"Szepty dzieci mgły i inne opowiadania" to książeczka, która umili wam czas. Polubicie ją, nawet jeśli nie jesteście wielkimi fanami fantastyki, bo przecież dwa ostatnie opowiadania są z pozoru całkiem normalne.
Jeśli jednak lubicie Canavan.. książka obowiązkowa na waszej liście czytelniczej.

Średnio lubię opowiadania. Zawsze podziwiam autorów, którzy potrafią w cudowny sposób ująć w kilkunastu zdaniach sens swojej historii. Mi to zajmuje wiele stron, a zazwyczaj tak są nic nie warte.

To było moje pierwsze spotkanie z Canaval. Muszę powiedzieć, że bardzo owocne. Po przeczytaniu opowiadań, z czystym sumieniem sięgnęłam po "Gildie Magów", którą jestem...