Wojna nie ma w sobie nic z kobiety
"Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" była gotowa już w 1983 roku. Dwa lata przeleżała w wydawnictwie. Autorkę oskarżono o "pacyfizm, naturalizm oraz podważanie heroicznego obrazu kobiety radzieckiej". W okresie pieriestrojki książka prawie jednocześnie ukazywała się w odcinkach w czasopiśmie "Oktiabr" i "Roman-gazietie" oraz została wydana w dwóch wydawnictwach: Mastackaja Litieratura oraz Sowietskij Pisatiel. Łączny nakład wyniósł prawie dwa miliony egzemplarzy. Na podstawie książki powstał cykl filmów dokumentalnych, wyróżniony m.in. Srebrnym Gołębiem na Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku. Jegor Letow, założyciel i wokalista legendarnego rosyjskiego zespołu punk rockowego "Grażdanskaja Oborona", napisał piosenkę zainspirowaną książką Aleksijewicz.
"Kiedy mówią kobiety, nie ma albo prawie nie ma tego, o czym zwykle czytamy i słuchamy: jak jedni ludzie po bohatersku zabijali innych i zwyciężyli. Albo przegrali. Jaki mieli sprzęt, jakich generałów. Kobiety opowiadają inaczej i o czym innym. 'Kobieca' wojna ma swoje własne barwy, zapachy, własne oświetlenie i przestrzeń uczuć. Własne słowa. Nie ma tam bohaterów i niesamowitych wyczynów, są po prostu ludzie, zajęci swoimi ludzkimi-nieludzkimi sprawami. I cierpią tam nie tylko ludzie, ale także ziemia, ptaki, drzewa. Wszyscy, którzy żyją razem z nami na tym świecie. Cierpią bez słów, a to jest jeszcze straszniejsze…"
fragment książki
"To książka pasjonująca – i wstrząsająca. Wielka białoruska reporterka, Swietłana Akeksijewicz, jedna z najwybitniejszych dziennikarek Europy, na miarę Oriany Falacci, zapisała wojnę… kobiet. W drugiej wojnie światowej bowiem walczyły przeciw Niemcom hitlerowskim kobiety – rosyjskie, białoruskie, ukraińskie. Z bronią w ręku. Strzelając, rzucając granatami, wysadzając. Jako żołnierze pierwszej linii, jako zwiad, jako dywersantki. A więc – zabijając i same ginąc. W tej książce nie ma patetycznych komentarzy autorskich. Jest zapis opowieści tych kobiet, które przeżyły…"
Stefan Bratkowski
"Księga Swietłany Aleksijewicz ma szanse nie tylko na rozgłos, ale i na lekturę uważną. Nie jest jedynie zbiorem wyznań i relacji o losach kobiet sowieckich, uczestniczących bezpośrednio w minionej wojnie, choć i to stanowi ewenement bez precedensu. Przez przytoczone w niej zwierzenia przebijają się co rusz świadectwa składające się na nieznany lub ukrywany obraz codzienności sowieckiej; są równie wymowne jak opisy przeżyć, cierpień i wojennych przygód relatorek".
Prof. Jerzy Pomianowski
"Swietłana Aleksijewicz uporczywie walczy o pamięć, pisze o wojnie, patrząc oczami kobiet, i nagle okazuje się, że takiej wojny nie znaliśmy - że 'przed nami ukryty jest cały świat'. Przebija się przez mur stereotypów i niechęci, także ze strony samych bohaterek, i spisuje zapomniane historie. Historie, które muszą urodzić się na nowo".
Sylwia Chutnik
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 5 834
- 5 421
- 1 094
- 220
- 172
- 149
- 127
- 84
- 59
- 58
Opinia
„Za każdym razem uderzała mnie nieufność wobec wszystkiego, co zwyczajne i ludzkie, to pragnienie zmiany życia na ideał. Zwyczajnego ciepła na zimny blask.”
Swietłana Aleksijewicz
Jest październik, rok 2015. Laureatką literackiej Nagrody Nobla została Swietłana Aleksijewicz. Będzie czternastą kobietą, która otrzyma to wyróżnienie. To pierwsza Nagroda Nobla doceniająca reportaż literacki.
Jest październik, rok 2015. Po raz pierwszy kupuję książkę Swietłany Aleksijewicz. W promocji, czyli 25% taniej. Na dzień przed pojawieniem się oficjalnej wiadomości Komitetu Noblowskiego. Mam szczęście.
Już po kilku stronach stwierdziłam, że dostałam książkę pełną ważnych sentencji. Zdań do zapamiętania. Postanowiłam nie spieszyć się, bo za każdym akapitem będzie Ktoś realny, namacalny. Będą kobiety, ich młodość, ich życie. „Historia kobieca”, intymna, pełna wspomnień. Wspomnień, których nie da się zlekceważyć. Czytając je wzruszam się, ale częściej górę bierze zaskoczenie i niedowierzanie. Dla mnie wszystkie Panie przekroczyły barierę, której nie pojmę. Wojna znana jest mi z książek i opowiadań najbliższych. Słuchałam i to wystarczyło, by bać się. Bać się wojny. Tego, że stracę rodzinę. Dom. One poszły świadomie, niesione na fali wojennego bohaterstwa. Za Ojczyznę, za dzieci.
Fiołki na karabinie. Śpiew ptaków na warcie. Utopienie płaczącego z głodu maleństwa, by kwilenie nie zdradziło kryjówki partyzantów. Rżenie koni.
Do tej pory nie postrzegałam wojny przez pryzmat kobiet. Nie dzieliłam jej na damsko-męską. A trzeba. Ponieważ to są różne wojny. Łączy je miejsce. Nawet wróg bywa inny.
A oto moje uzasadnienie Nagrody dla Reporterki:
– za umiejętność słuchania i wczuwania się w niewidoczne,
– za „wsłuchanie się w ból”,
– za bycie „historykiem duszy”,
– za opisanie „pragnień i rozczarowań” oraz marzeń,
– za „niewojenne spojrzenie”,
– za przerwanie milczenia,
– za „drobiazgi”,
– za miłość do „małego człowieka”,
– za pokazanie innej prawdy
Mogłabym jeszcze wiele napisać. Ale nie o to chodzi. Przeczytałam książkę. Dotknęłam jej kartek. Wsłuchałam się w opowieść. Jednak nie potrafię określić uczucia, które chodzi mi po głowie. Delikatność i brutalność w jednym. Miłość i nienawiść. Zabicie wroga i złość, że nie dostało się damskiej bielizny, tylko męską. Poczucie, że oddało się młodość, zdrowie za Ojczyznę i niedocenienie. Razem wszystko tworzy całość.
Każdy ma swoją historię.
„Za każdym razem uderzała mnie nieufność wobec wszystkiego, co zwyczajne i ludzkie, to pragnienie zmiany życia na ideał. Zwyczajnego ciepła na zimny blask.”
więcej Pokaż mimo toSwietłana Aleksijewicz
Jest październik, rok 2015. Laureatką literackiej Nagrody Nobla została Swietłana Aleksijewicz. Będzie czternastą kobietą, która otrzyma to wyróżnienie. To pierwsza Nagroda Nobla doceniająca...