Fabuła jest ciekawa. Czy gorąca młodzieńcza miłość Kaśki Matczak i Krzyśka Borowskiego ma szanse przetrwać mimo trzynastu lat rozłąki? Wątek romansowy jest osadzony w nieźle sportretowanych obyczajowych realiach, których elementem jest grupowa przestępczość, co oczywiście ma wpływ na życie bohaterów i ich środowiska. Są zwroty akcji, odpowiednia doza napięcia, a sylwetki postaci pierwszo- i drugoplanowych wypadają na tyle przekonująco, że sięgnę po kolejne tomy cyklu, aby poznać ich dalsze losy. Chociaż...

Właśnie. Byłaby to całkiem dobra powieść, gdyby nie nieporadność językowa autorki. Ze scenami erotycznymi mają kłopoty także inni polscy pisarze. Niektórzy uciekają w obcesową, czasami wulgarną dosadność. Agnieszka Lingas-Łoniewska stosuje metodę sentymentalnego zaklinania rzeczywistości i stosuje ją nie tylko w scenach łóżkowych. W efekcie dialogi i opisy obfitują w wieloprzymiotnikowe długaśne sekwencje, każdorazowo zaczerpnięte z tego samego niezbyt oryginalnego, żeby nie powiedzieć tandetnego słownikowego repertuaru.

Pierwsze wydanie książki ukazało się w 2010, roku pisarskiego debiutu autorki. Dotychczas przeczytałam tylko jeszcze jeden jej romans, opublikowany całkiem niedawno. W Randce z Hugo Bosym jest nieco lepiej. Ale ku mojemu niemiłemu zaskoczeniu i tam, obok zwartych, dowcipnych form narracji i rozmów, zdarzają się żenująco szmirowate wstawki, a na dodatek słownictwo w opisach scen seksualnych zbliżeń robi wrażenie nadmiernej pruderii. Nic to, mimo wszystko jestem ciekawa, jak to wygląda w kolejnych odsłonach Zakrętów losu. Mam chyba słabość do kryminalno-sensacyjnych romansów? Oby tylko były dobrze napisane!

Fabuła jest ciekawa. Czy gorąca młodzieńcza miłość Kaśki Matczak i Krzyśka Borowskiego ma szanse przetrwać mimo trzynastu lat rozłąki? Wątek romansowy jest osadzony w nieźle sportretowanych obyczajowych realiach, których elementem jest grupowa przestępczość, co oczywiście ma wpływ na życie bohaterów i ich środowiska. Są zwroty akcji, odpowiednia doza napięcia, a sylwetki...