Sny kota Warłapa to dość nietypowa książka. Trudno ją nazwać powieścią dla dzieci, choć jest dość krótka i ma sporo klimatycznych, minimalistycznych rysunków autorstwa Dave’a McKeana. Bliżej jej chwilami do modnych obecnie opowiadań pop-filozoficznych, może niezbyt głębokich, za to nieco melancholijnych i niepozbawionych zadumy nad życiem. Nie tylko kocim, ma się rozumieć.

Tytułowy kocur z arystokratycznego rodu mezopotamskich kotów błękitnych mieszka wraz z rodziną w domu na wzgórzu i właściwie go nie opuszcza. Nie ma po co, bo na zewnątrz wieje grozą, wewnątrz zaś jest ciepło i nie brakuje jedzenia. Pewnego dnia jednak starsza pani, która zawsze się nimi opiekowała, nie wychodzi ze swojego pokoju. Pojawia się za to obcy człowiek z dwoma czarnymi, przerażającymi kotami. Warłap zaczyna rozumieć, że dobre czasy się skończyły. I że musi ruszyć w świat, by uratować swoich bliskich.

Ci bliscy nie rozumieją go. Uważają, że pojawienie się obcego wcale nie musi oznaczać niczego złego. Dla nich Warłap – kot słabowity i nie największy – niepotrzebnie panikuje. Tym bardziej, że w mieście pod wzgórzem bywa bardzo niebezpiecznie. Na ulicach rządzą groźne kocie gangi i grasują tajemnicze psy (czymkolwiek są te bestie). Krążą też legendy, że od czasu do czasu jakiś kot znika bez śladu…

Książkę czytałem po angielsku, stąd niewiele wiem o jakości przekładu Snów kota Warłapa. Oryginał podobał mi się. Pozycja ma swój klimat, ma przesłanie, działa na wyobraźnię. Bywa brutalna i na pewno nie nadaje się dla najmłodszych dzieci, z drugiej strony skrywa kilka życiowych mądrości. Pozwala zastanowić się nad wartością przyjaźni, znaczeniem więzów rodzinnych, poświęceniem i przymusem. A do tego całkiem nieźle wygląda na półce.

Więcej recencji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Sny kota Warłapa to dość nietypowa książka. Trudno ją nazwać powieścią dla dzieci, choć jest dość krótka i ma sporo klimatycznych, minimalistycznych rysunków autorstwa Dave’a McKeana. Bliżej jej chwilami do modnych obecnie opowiadań pop-filozoficznych, może niezbyt głębokich, za to nieco melancholijnych i niepozbawionych zadumy nad życiem. Nie tylko kocim, ma się...

Szczerze mówiąc, nie bardzo wiem jak tę książkę zaklasyfikować. Niezależnie jednak od tego gdzie bym jej nie przypisał to coś mi nie gra. Jeśli bowiem mam czytać “Sny kota Warłapa” jako powieść o kotach, to rady w stylu “zabijaj tylko co zjesz” nie mają sensu, bo każdy wie przecież jak to jest z tymi futrzastymi bestiami. Jeśli jednak miałbym patrzeć na to jak na powiastkę filozoficzną, to aforyzmy “polując myśl jak ofiara” raczej nie nadają się dla dziecięcego czytelnika (o ile w ogóle nadają się dla ludzi).

Fabuła jest dość prosta: kot Warłap żyje sobie razem z rodziną w domu Hrabiny. Kiedy właścicielka umiera zwierzęta znajdują się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Co gorsza, rodzina głównego bohatera zdaje się nie dostrzegać zagrożenia. Warłap musi sprowadzić pomoc, a przy okazji dorosnąć. Pomoże mu w tym duch założyciela rodu, legendarny kot z Mezopotamii, który we śnie będzie udzielał młodemu ważnych lekcji.

Duchowe nauki z powieści kojarzą się z podstawami filozofii Wschodu (więc jeśli ktoś boi się takich rzeczy to szczerze odradzam),chociaż pobrzmiewają tam również inne myśli. Sama zresztą symbolika książki jest dość uniwersalna i pewnie każdy będzie ją interpretował dowolnie. Kim na przykład jest wróg głównego bohatera? W zależności od pomysłu: światem materialnym, technologią, klerem, współczesnością - co tam komu w duszy gra! Przygody Warłapa to taki przyjemniejszy “Mały Książę”, ale chociaż narzekam, to odpowiadając na pytanie: czy dobrze się bawiłem czytając o duchowej podróży kota piorącego wrogów po pyskach technikami rodem z “Naruto”, odpowiem - BAWIŁEM SIĘ WYBORNIE!

Szczerze mówiąc, nie bardzo wiem jak tę książkę zaklasyfikować. Niezależnie jednak od tego gdzie bym jej nie przypisał to coś mi nie gra. Jeśli bowiem mam czytać “Sny kota Warłapa” jako powieść o kotach, to rady w stylu “zabijaj tylko co zjesz” nie mają sensu, bo każdy wie przecież jak to jest z tymi futrzastymi bestiami. Jeśli jednak miałbym patrzeć na to jak na powiastkę...

Super! Pokazuje ze nawet słaby kot może dać radę walczyć. Nie wiem co dalej pisać,książka według mnie superowa. Pokazuję też ze psy i koty umieją się dogadać! Nawet w,prawdziwym życiu

Super! Pokazuje ze nawet słaby kot może dać radę walczyć. Nie wiem co dalej pisać,książka według mnie superowa. Pokazuję też ze psy i koty umieją się dogadać! Nawet w,prawdziwym życiu

Co to znaczy być mezopotamskim kotem błękitnym? Przede wszystkim trzeba być potomkiem mezopotamskiego kota, mieć w żyłach krew legendarnego Jajala i odpowiednio się prezentować. Koty pochodzące z krainy między Eufratem a Tygrysem, jak na arystokrację przystało, mają również szczególny wygląd: posiadają piękne niebieskie futra i szmaragdowe oczy. Wyznaczniki te są klarowne, świadczą również o wartości kota. Dlatego też mały Warłap nie czuje się godnym miana mezopotamskiego arystokraty: nie dość, że jego oczy mają niewłaściwy kolor, to jeszcze ma dziwaczne ciągoty do wychodzenia na dwór! Zamiast trzymać się raz ustalonych codziennych rytuałów, hańbi imię rodziny marząc o polowaniu. W oczach rodzeństwa Warłap to paskuda, której należy się wstydzić. Bezlitosne szyderstwa podkupują wiarę w siebie młodego kociaka, sprawiają także, że jest on straszne samotny. Niestety nawet jego mądry, koci dziadek nie jest w stanie mu pomóc. Nie może nic zrobić, chociaż smuci go próżność i konformizm pozostałych członków rodziny, które każą im ślepo wierzyć we własną wyjątkowość i ograniczają horyzonty. Lęk przed zmianą każe odrzucać im wszystko co „inne”: niebezpieczniekolorookiego Warłapa, Zewnętrze i nawet słuszne ostrzeżenia seniora rodu...

całość na: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2015/12/mezopotamski-kot-bekitny-to-brzmi.html

Co to znaczy być mezopotamskim kotem błękitnym? Przede wszystkim trzeba być potomkiem mezopotamskiego kota, mieć w żyłach krew legendarnego Jajala i odpowiednio się prezentować. Koty pochodzące z krainy między Eufratem a Tygrysem, jak na arystokrację przystało, mają również szczególny wygląd: posiadają piękne niebieskie futra i szmaragdowe oczy. Wyznaczniki te są klarowne,...

http://readwithnefmi.blogspot.com/2015/06/sny-kota-warapa-s-f-said.html

http://readwithnefmi.blogspot.com/2015/06/sny-kota-warapa-s-f-said.html

Ta książka jest niesamowita. Baśniowa. Wykorzystałam ją do wypracowania i dostałam 6 ;) Przepadam za nią

Ta książka jest niesamowita. Baśniowa. Wykorzystałam ją do wypracowania i dostałam 6 ;) Przepadam za nią

Należę do takiej dziwnej grupy dorosłych, którzy wciąż po dziecinnemu kochają opowieści dla dzieci. Ale opowieści napisane w sposób poważny i odpowiedzialny. Takie baśnie, które może z pożytkiem dla siebie przeczytać zarówno dziecko, jak i dorosły. „Sny kota Warłapa” mają dodatkowo jeszcze swój niesamowity klimat, taki bardzo koci. Dziki, brudny, tajemniczy, trochę smutny. Ale to smutek, jaki towarzyszy czasami dorosłemu życiu, za które trzeba wziąć odpowiedzialność. Na szczęście każdy może dojrzeć do tej odpowiedzialności po swojemu. Bo najważniejsze jest zachować wierność sobie.

Należę do takiej dziwnej grupy dorosłych, którzy wciąż po dziecinnemu kochają opowieści dla dzieci. Ale opowieści napisane w sposób poważny i odpowiedzialny. Takie baśnie, które może z pożytkiem dla siebie przeczytać zarówno dziecko, jak i dorosły. „Sny kota Warłapa” mają dodatkowo jeszcze swój niesamowity klimat, taki bardzo koci. Dziki, brudny, tajemniczy, trochę smutny....

Wspaniała, choć nie potrafię powiedzieć co w niej takiego wybitnego. Po prostu podoba mi się. To chyba coś w stylu, takiego nieuchwytnego.

Wspaniała, choć nie potrafię powiedzieć co w niej takiego wybitnego. Po prostu podoba mi się. To chyba coś w stylu, takiego nieuchwytnego.

Dla dzieciaków w sam raz. Dla tych nieco starszych też.
Bardzo fajne wydanie przyciągające oko.

Dla dzieciaków w sam raz. Dla tych nieco starszych też.
Bardzo fajne wydanie przyciągające oko.

Uroczy młodzieżowy thriller filozoficzny z ezopowym rysem.
Pomysłowa prostota - warto mieć w swoich kocich klasykach Warłapa.

Uroczy młodzieżowy thriller filozoficzny z ezopowym rysem.
Pomysłowa prostota - warto mieć w swoich kocich klasykach Warłapa.