Lubicie smoki? Ja uwiel­biam! Sym­patia ta prze­kłada się bez­pośred­nio na odruch czytania każ­dej książki, na której zobaczę skrzydlatą bestię – czy to w tytule, czy to na okładce. Właśnie na fali tej małej obsesji w ręce wpadł mi ostat­nio pierw­szy tom nowej trylogii „Dziedziczka smoka” pani Licii Troisi, zatytułowany „Testament Thubana”.

Młoda, bo zaled­wie 31-letnia pisarka, zdążyła już zasłynąć w Pol­sce (przy­pusz­czam że na świecie rów­nież) jako autorka dwóch best­sel­lerowych trylogii fan­tasy: „Kronik Świata Wynurzonego” oraz „Wojen Świata Wynurzonego”. „Dziedziczka smoka” to w moim odczuciu pewien rodzaj odskoku od dwóch poprzed­nich cykli i próba stworzenia czegoś innego, nowego. Dotych­czas spo­tkałem się z bar­dzo roz­bież­nymi opiniami o Testamen­cie Thubana. Czas więc odpowiedzieć na pytanie: czy skok w bok popłaca?

30 000 lat temu na Ziemi panowały smoki. Toczyły one odwieczną i krwawą wojnę z wywer­nami, które były ówczesnym wcieleniem zła. Pod­czas ostatecz­nej walki Thuban, naj­potęż­niej­szy i zarazem ostatni ze smoków, pokonał w walce Nithog­gra, naj­strasz­niej­szego z rodu wywern; nie było to jed­nak zwycięstwo per­manentne. We współ­czesnym nam Rzymie w sierocińcu żyje 13-letnia Sofia. Pew­nego dnia zostaje adop­towana przez nie­znajomego i nieco dziw­nego męż­czyznę. Dziew­czyna zadaje sobie pytanie: Co jest w niej tak nie­zwykłego, że bogaty i eks­cen­tryczny starzec postanawia przy­gar­nąć ją pod dach swojej potęż­nej willi, znaj­dującej się na wzgórzu z dala od miasta?

Fabuła książki od samego początku nie powalała oryginal­no­ścią. Mamy tutaj typową główną bohaterkę, która z nie­zdary stop­niowo prze­kształca się w waleczną i bohater­ską osóbkę, dodat­kowo obdarzoną pew­nymi mocami. Jest też nauczyciel i men­tor pod postacią profesora, nie­ugięcie wierzący w zbun­towaną trzynastolatkę. Nie brak­nie rów­nież pradaw­nej siły zła, przy­tłaczającej i zdającej się prze­ważać na każ­dym polu, której moce rosną i już tylko kilka chwil dzieli je od zmiaż­dżenia sił dobra. Taka eks­tremalna sztam­powość zazwyczaj powoduje u mnie galopującą siwiznę, jed­nak paradok­sal­nie w tym przy­padku jest inaczej.

Testament Thubana, mimo że do bólu prze­widywalny i schematyczny, posiada w sobie to coś, co powoduje, że książkę trudno jest odłożyć. Nie­raz miałem do czynienia z tytułami genial­nymi i błyskotliwymi, które mimo powalającej pomysłowo­ści autora po prostu nudziły. W tym wypadku sytuacja jest dokład­nie odwrotna. Mimo że od początku wiadomo, że Sofia wyj­dzie cało z kłopotów i nabije sobie przy tym co naj­wyżej kilka siniaków, to ciśnienie skacze często, a książkę czyta się z nie­prze­rwaną ciekawo­ścią. Chociaż powieść niczym nie zaskakuje, warto zagłębić się w nią dla samej przyjem­no­ści płynącej z lek­tury. Z tego też powodu kolejne dwa tomy smoczych przy­gód już mają zarezer­wowane miej­sce na mojej półce.

Licii Troisi należą się gratulacje za wykreowane postacie. Są one charak­terystyczne i przej­rzyste, co – zważyw­szy na fakt, że książka kierowana jest do młod­szej czę­ści czytel­ników – jest nie bez znaczenia. Zło jest z gruntu złe i należy mu się lanie, a dobro jest ideologicz­nie praw­dziwie i pozbawione dylematów. Miło jest też obser­wować stop­niowe „męż­nienie” Sofii – aż chciałoby się ją naśladować. (I mówi to nie­spełna 30-letni chłop!)

Chciałem właśnie napisać, że skok w bok popłaca, jed­nak jakoś nie brzmi to za dobrze. W moim prze­konaniu I tom Dziedziczki smoka jest udanym odej­ściem od realiów Świata Wynurzonego. Jako książka dla nastolet­nich czytel­niczek (chłop­com może się nie spodobać główna rola dziew­czyn w książce) Testament Thubana spisuje się wyśmienicie. Fajni bohaterowie, jasna historia bez dłużyzn, trans­parentne prze­słanie i ciekawie umiej­scowione tło fabularne – te elementy autorka połączyła w spójną całość i za to dla niej brawa. Powieść szczegól­nie polecam jako prezent dla czytel­niczek w wieku 12–16 lat, bo do nich jest kierowana i im właśnie naj­bar­dziej powinna się spodobać. Wiadomo jed­nak, że my, rodzice, mamy za zadanie sumien­nie spraw­dzać, co czytają nasze pociechy, prawda? A że przy tym odrobinkę się roze­rwiemy… Toż to nie grzech.

Polecam!

Lubicie smoki? Ja uwiel­biam! Sym­patia ta prze­kłada się bez­pośred­nio na odruch czytania każ­dej książki, na której zobaczę skrzydlatą bestię – czy to w tytule, czy to na okładce. Właśnie na fali tej małej obsesji w ręce wpadł mi ostat­nio pierw­szy tom nowej trylogii „Dziedziczka smoka” pani Licii Troisi, zatytułowany „Testament Thubana”.

Młoda, bo zaled­wie 31-letnia...