Bardzo dobra powieść obyczajowo-historyczna, chociaż - wbrew reklamie na okładce - podobieństw do "Cienia wiatru" Zafona nie umiem się doszukać. To, że część akcji rozgrywa się w Barcelonie, nie upodabnia w żaden sposób obu historii. Dlatego oceniając "Hiszpańskiego smyczka", nie biorę w ogóle rzekomego podobieństwa pod uwagę.

Książka Andromedy Romano-Lex to opowieść o wielkiej pasji, która nadaje sens życiu głównego bohatera. Wraz z doskonaleniem muzycznego talentu i emocjonalnym dojrzewaniem, wiolonczelista zaczyna zastanawiać się głębiej nad rolą muzyki w życiu artysty. Coraz częściej zadaje sobie pytania o to, czy granie może dać ludziom szczęście i niezależność? czy zniewala, czy daje wolność? czy jest wartością samą w sobie, czy staje się nią dopiero w obliczu sławy?

Wraz z zaogniającą się sytuacją polityczną, Feliu zaczyna odczuwać na własnej skórze, jak bardzo sztuka może być związana z walką, reżimem i buntem, jak bardzo może być niebezpieczna...
Od tej pory musi dokonywać trudnych wyborów, które położą się cieniem na jego dalszym życiu.

"Hiszpański smyczek" to także pięknie opowiedziana historia przyjaźni, miłości i zdolności do poświęcenia dla innych.

Czyta się jednym tchem, gdyż bardzo ciekawie pokazane są i losy bohaterów, i tło historyczne, które odgrywa w utworze znaczącą rolę.

Sporo cennych informacji o pierwowzorach postaci przynosi zamykająca książkę nota od autorki; nie należy jednak czytać jej przed poznaniem całości, gdyż może to zepsuć przyjemność śledzenia fabuły.

Bardzo dobra powieść obyczajowo-historyczna, chociaż - wbrew reklamie na okładce - podobieństw do "Cienia wiatru" Zafona nie umiem się doszukać. To, że część akcji rozgrywa się w Barcelonie, nie upodabnia w żaden sposób obu historii. Dlatego oceniając "Hiszpańskiego smyczka", nie biorę w ogóle rzekomego podobieństwa pod uwagę.

Książka Andromedy Romano-Lex to opowieść o...