Często, gdy czytam książkę, irytuje mnie postępowanie bohaterów. Z trudem obserwuję, jak ciekawa postać wręcz pcha się w stronę problemów bądź też – o dziwo, świadomie – pogarsza swoją sytuację, nie potrafiąc zdecydować się na trafne wyjście z sytuacji. W takich przypadkach, rzadko widać dobre zakończenie. Dążenie do samozagłady mogłam zaobserwować w powieści autorstwa Hjalmara Soderberga – „Zabłąkania”, gdzie pomimo bezmyślności bohatera, polubiłam całą opisaną historię.


Tomas, główny bohater, pomimo tego, że dostaje się na medycynę, dosyć błaho myśli o stabilizacji swojego życia. Nie stroi od różnego rodzaju spotkań towarzyskich i praktycznie nie przejmuje się niczym. Z wzajemnością zakochuje się w Marcie, spokojnie dziewczynie z dobrego domu, jednakże pomimo tego, uwodzi również Ellen, ekspedientkę ze sklepu z rękawiczkami. Tomas ma rozdarte serce i do końca nie jest pewien tego, którą z panien powinien wybrać. Dzieli swój czas pomiędzy dwie dziewczyny, które podświadomie układają sobie życie z tymże studentem medycyny. Z czasem wszystko się komplikuje, natomiast Tomas, który dotychczas chętnie dokonywał pożyczek, wpada w coraz większe kłopoty, uporczywie próbując je rozwiązać.

Przyznam, że czytając opis tejże książki zbyt wiele się nie spodziewałam. Wyglądało na krótką historię miłosną i jak się okazało – po części też tak było. Hjalmar Soderberg głównie skupił się na opisie uczuć Tomasa do dwóch wybranek jego serca, dodając również ciekawe kwestie odnośnie jego „lekkiego” życia. Jednak autor w swoim stylu posiadał coś, co przynajmniej mnie bardzo przyciągnęło. Książkę przeczytałam w przeciągu dwóch dni i z łatwością wczułam się w klimat dziewiętnastowiecznego Sztokholmu. Pisarz wspaniale opisał uczucia bohaterów, którzy wytrwale dążyli do szczęścia, co rusz łamiąc obrane wcześniej zasady. Pan Soderberg stworzył również godne uwagi opisy przyrody – już dawno z przyjemnością nie czytałam o wiejących wiatrach, zielonych roślinach i innych tego typu sprawach, a tutaj te elementy mnie zachwyciły i jeszcze bardziej wprowadziły do Szwecji.


Głównym problemem Tomasa było to, że sam nie wiedział, czego chciał. Nigdy nie brał życia na poważnie i bazował na tym, co już miał – imponował tym, że był studentem, i posiadał dosyć znane nazwisko. Żałowałam Marty i Ellen, a w szczególności tej drugiej, bo mieć takiego towarzysza i obserwować jego kłamstwa to naprawdę sztuka. Myślę, Hjmalmar Soderberg pragnął pokazać czytelnikom do czego prowadzi nieodpowiedzialność oraz to, że przyszłość może okazać się zupełnie inna niż byśmy się tego spodziewali.


Na koniec powiem jeszcze, że bardzo podoba mi się okładka. Wspaniały zarys ciała kobiety na pomarańczowym tle urzekł moje oczy, natomiast treść książki – część duszy. Lubię proste powieści, w których autor ma coś mądrego do przekazania, pokazując ciekawą, ludzką i przede wszystkim – zwykłą historię, dzięki której można wiele zrozumieć. Właśnie takie w moim odczuciu są „Zabłąkania”, które posiadają ciekawy morał.

Często, gdy czytam książkę, irytuje mnie postępowanie bohaterów. Z trudem obserwuję, jak ciekawa postać wręcz pcha się w stronę problemów bądź też – o dziwo, świadomie – pogarsza swoją sytuację, nie potrafiąc zdecydować się na trafne wyjście z sytuacji. W takich przypadkach, rzadko widać dobre zakończenie. Dążenie do samozagłady mogłam zaobserwować w powieści autorstwa...