Lubię oglądać filmy przyrodnicze, fascynuje mnie kultura innych państw.
Ale książki przyrodnicze? Wielkie nie. Kojarzyły mi się z nagrodami w szkole, uniwersalnymi książkami z ładnymi zdjęciami do pooglądania i odłożenia na półkę.
"Kobieta dwa" była moją pierwszą przeczytaną pozycją Martyny. Szczerze przyznam, skusiła mnie promocyjna cena tej książki, jednak już teraz wiem, że zakupię pozostałe dwie książki tej serii.
Są w niej, jak to w podróżniczej, piękne zdjęcia. Ale w przeciwieństwie innych, pozycja Wojciechowskiej zawiera treść, od której nie sposób się oderwać.
Wszystkie historie przedstawione są językiem prostym w odbiorze, ale niepozbawionym wrażeń, oddziaływających na czytelnika.
Martyna przedstawia nam historie każdej z tych kobiet w sposób niezwykle obrazowy, zawierając przy tym własne refleksje.

Ważne jest dla mnie żeby książka była "jakaś" w odbiorze. Niech wywołuje uczucia, nawet te negatywne, ale niech nie będzie tylko mdłym zlepkiem liter, opowieścią na zabicie czasu.
Ta wywołuje. Nawet więcej. Historie są tak dobrane, że każda wywołuje inne emocje.
Od niezrozumienia, współczucia, empatii, po zdziwienie różnorodnością, podziw dla poświęcenia, zazdrość tym, którzy mają w sobie tyle zacięcia by spełniać marzenia, i refleksje, gdy Martyna opowiada o Japonii, w której mając wszystko, można czuć ogromną samotność.
Wrócę. Z pewnością, nie będzie to książka, która stała będzie zakurzona na półce, ale będę do niej wracać. Do tej i innych pozycji Maryny bo szczerze przyznam, oczarowała mnie.
Z łatwością podbiła moje serce. I autorka i bohaterki.

Lubię oglądać filmy przyrodnicze, fascynuje mnie kultura innych państw.
Ale książki przyrodnicze? Wielkie nie. Kojarzyły mi się z nagrodami w szkole, uniwersalnymi książkami z ładnymi zdjęciami do pooglądania i odłożenia na półkę.
"Kobieta dwa" była moją pierwszą przeczytaną pozycją Martyny. Szczerze przyznam, skusiła mnie promocyjna cena tej książki, jednak już teraz wiem,...