Znowu stoję przed niewdzięcznym zadaniem ocenienia słabszej książki ulubionego autora, który w ogólnym ujęciu i tak jest dobra. O co dokładnie chodzi? Im dłużej wertuje się książki pisarzy, którzy nas fascynują, tym bardziej nieuchronnym staje się fakt, że nawet naszym ulubieńcom zdarzają się teksty gorsze. Swoimi największymi dziełami literaci przyzwyczajają nas do pewnego poziomu, a później przez ten pryzmat porównujemy całą twórczość, która nie zawsze tak zachwyca. Właśnie tak jest z "Przygodą". Z resztą motywy w tej książki są strasznie typowe dla dzieł Londona, więc nie mógłbym nie porównywać. No ale może warto skupić się na razie na pozytywach. Jedyne utwory, które były związane z kolonializmem, które czytałem jak na razie to kilka opowiadanek, więc ciekawie było przeczytać powieścio-opowiadanie. London po raz kolejny zaznajamia czytelnika z egzotycznymi kulturami, zupełnie innym światem. W Posłowiu autor tłumaczenia starał się podkreślić, żeby nie traktować tekstu Amerykanina jako tekstu historycznego, lecz i tak pewna autentyczność pozostała, gdyż miał on okazję przebywać w okolicach i zasłyszeć kilka historii o terenach Wysp Salomona. Jak tytuł może sugerować, znajdziemy w tej książce pewnego rodzaju przygodę, choć nie nazwałbym tej lektury powieścią przygodową. Fabuła wciąga, a to jak zwykle zawdzięczamy lekkości pióra Londona, ale nie jest to tak ciekawa książka jak np. "Wilk morski" czy nawet czytana ostatnio przeze mnie "Księżycowa dolina", w której akcja rozwijała się powoli, ale wciągała niemiłosiernie. Mniej więcej połowa tekstu oparta jest na wątku miłosnym i chyba jest to główny mankament książki. London przepięknie pisze o relacjach damsko-męskich, jak np. w "Martinie Edenie" czy w "Maleńkiej Pani wielkiego domu". Tym razem jakoś relacja głównych bohaterów była kiepsko zarysowana. Nie do tego przyzwyczaiły mnie książki Amerykanina. Szczerze mówiąc i tak przeczytałem "Przygodę" w oka mgnieniu, bo jest ciekawa, ale nie zachwyca, a w porównaniu z innymi tekstami Londona, jest to jedno z jego gorszych dzieł, które czytałem. Nie zmienia to faktu, że i tak warto przeczytać!

Znowu stoję przed niewdzięcznym zadaniem ocenienia słabszej książki ulubionego autora, który w ogólnym ujęciu i tak jest dobra. O co dokładnie chodzi? Im dłużej wertuje się książki pisarzy, którzy nas fascynują, tym bardziej nieuchronnym staje się fakt, że nawet naszym ulubieńcom zdarzają się teksty gorsze. Swoimi największymi dziełami literaci przyzwyczajają nas do pewnego...