Książka gorzka, smutna, mądra. Pokazuje, że dylemat polskiej polityki zagranicznej schyłku lat trzydziestych nie dotyczył tylko tego, czy należało iść z Niemcami na Rosję, ale także samej koncepcji relacji z Niemcami,których istniało kilka, a nie dwie opcje. Cat zarzuca Beckowi wiele, w tym najważniejsze: sprawił, że Polska weszła do wojny pierwsza, ściągając na siebie najpotężniejsze uderzenie Hitlera, wbrew wskazaniom Piłsudskiego, który przestrzegał przed takim scenariuszem. Podobnie Marszałek przestrzegał przed wojną na dwa fronty, do tego zaś doprowadziła polityka pułkownika artylerii konnej w fotelu szefa polskiej dyplomacji. Emocje i ambicje - tym, zdaniem Cata, kierował się przede wszystkim Beck w swojej polityce, nie potrafiąc, wbrew temu, co wielu historyków o nim sądzi, realizować spójnej koncepcji polityki polskiej. Miotał się od antyfrancuskich uczuć i nieodwzajemnionej sympatii do Anglii do prób porozumienia z Niemcami, które w końcu przekreślił, dając się złapać w pułapkę bezlitośnie cynicznej polityki Londynu, chcącej wywołać wojnę niemiecko-sowiecką poprzez ściągnięcie pierwszego uderzenia Wehrmachtu na Polskę. Takie są tezy historyczne tej publikacji. Ale ma ona charakter ponadczasowy, jasno wskazując, do czego prowadzi bezgraniczna wiara w sojuszników, ignorowanie geopolityki oraz przekonanie, że symboliczne gesty cokolwiek znaczą w brutalnej grze interesów narodowych, jaką jest światowa dyplomacja. Obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy mają jakikolwiek wpływ na politykę Rzeczypospolitej. A posiadają go wszyscy, którzy wybierają rządzących.

Książka gorzka, smutna, mądra. Pokazuje, że dylemat polskiej polityki zagranicznej schyłku lat trzydziestych nie dotyczył tylko tego, czy należało iść z Niemcami na Rosję, ale także samej koncepcji relacji z Niemcami,których istniało kilka, a nie dwie opcje. Cat zarzuca Beckowi wiele, w tym najważniejsze: sprawił, że Polska weszła do wojny pierwsza, ściągając na siebie...