Jeden z najkrwawszych utworów angielskiego dramatopisarza przedstawiający historię zemsty różnych bohaterów.

Tytułowy Titus Andronicus jest wodzem rzymskim, odnoszącym zwycięstwo podczas wyprawy przeciwko Gotom. Do Rzymu sprowadza królową tego ludu, Tamorę wraz z synami. Zgodnie z tradycją na grobie poległych synów Titusa trzeba rozrzucić zwęglone prochy najdumniejszego syna przeciwnika. Titus, mimo błagania królowej wybiera jej najstarsze dziecko, Alarbusa. Nowo wybranemu cesarzowi, Saturninusowi, przyrzeka rękę ukochanej córki, Lavinii, ta jednak jest już obiecana bratu cesarza, Bassianusowi. Dotknięty zniewagą Saturninus bierze za żonę Tamorę. Kobieta przyrzeka zemstę na bliskich wodza i na nim samym, nie wie jednak, że zemsta dotknie wszystkich...

Jak już powiedziałem wcześniej, jest to krwawy utwór, wykorzystujący motyw zemsty.
Tamora, żona cesarza, przysięga zemstę na Titusie za śmierć ukochanego syna. Z pomocą dwóch synów i swojego kochanka Aarona doprowadza do śmierci bliskich rzymskiego wodza, czy też gwałtu na jego jedynej córce, która po dokonanym czynie zostaje potwornie okaleczona. Kobieta nie ma żadnych skrupułów moralnych, pozornie jedna się z wrogiem, wykorzystuje miłość cesarza, który w jej rękach jest wręcz marionetką, jest gotowa zabić także swoje dziecko, tylko by osiągnąć wyznaczony cel, czyli zemstę na znienawidzonej osobie.
Jednak można się domyślić, że Titus nie będzie stał bezczynnie i przyglądał się tragedii swoich bliskich. Na widok okaleczonej Lavinii i faktu, że Lucius, jego jedyny pozostały przy życiu syn, zostaje wygnany z kraju, poprzysięga zemstę na Tamorze i jej otoczeniu. Zwraca się nawet z pomocą do niedawnych wrogów, czyli Gotów.
Także inne postacie wykorzystują zemstę, by ukarać swoich przeciwników, nie chcę zdradzać zakończenia, mogę jedynie powiedzieć, że jest bardzo krwawe i na dobrą sprawę nie przynosi nikomu ukojenia.

Nie rozumiem, dlaczego przez krytyków debiutancka tragedia Szekspira została uznana za dzieło dość słabej jakości, dla mnie jest to jeden z ulubionych utworów tego wybitnego dramaturga, wykorzystałem go nawet w swojej prezentacji maturalnej (dotyczącej właśnie motywu zemsty).

Ze swojej strony szczerze polecam ten dramat, nie tylko miłośnikom pisarza, ale i osobom, które znają jedynie szkolne lektury Williama Szekspira, myślę, że byłyby zaskoczone takim obrazem pisarza.
Czytelnik przejęty jest losem bohaterów, jednym szczerze współczuje (choćby Lavinia), innych wręcz nienawidzi (między innymi Tamora, czy Aaron). Ja z czystym sercem przyznaję maksymalną ilość gwiazdek, mimo śmierci najniewinniejszego według mnie bohatera (kto przeczyta, ten się domyśli kogo mam na myśli).

Jeden z najkrwawszych utworów angielskiego dramatopisarza przedstawiający historię zemsty różnych bohaterów.

Tytułowy Titus Andronicus jest wodzem rzymskim, odnoszącym zwycięstwo podczas wyprawy przeciwko Gotom. Do Rzymu sprowadza królową tego ludu, Tamorę wraz z synami. Zgodnie z tradycją na grobie poległych synów Titusa trzeba rozrzucić zwęglone prochy najdumniejszego...