Moim zdaniem jest to książka, która powinna się znaleźć w spisie lektur obowiązkowych w szkole średniej.

Mimo,że literatura drugiej wojny światowej nie jest mi obca to ta pozycja mocno mną potrząsnęła. Czuję się tak, jak by ktoś zamieszał mi w mózgu i rozbełtał wszystko co niby na ten temat wiedziałam.
Sam opis wojny bardzo plastyczny i oddający zawieruchę wojenną, w sposób, który się czuję każdą komórką. Trudy wojny, niepewność, wszechogarniający chaos i ogłupiający lęk opisane w sposób, że nawet w ciepłym fotelu czuje się go nawet pod paznokciami.To wszystko opisane bez nadęcia i zbędnego patosu, nie przez biegłego w piórze literata ani gorliwego wyznawcę takiej czy innej ideologi. Mimo,że książka powstaje przecież po latach to zdaje się być opowiedziana przez zagubionego i przerażonego chłopca. No dobrze...to wszystko może nie jest nic nowego. Jest na rynku dużo podobnych pozycji, ale jakoś dla mnie jest to pierwsza, w której główny bohater nie nazywa się Kowalski a jego bohaterscy koledzy to nie są żołnierze AK.
Tu mamy opowieść żołnierza walczącego w armii niemieckiej a ginący u jego boku towarzysze to żołnierze Wermachtu, Luftwaffe czy SS. Ginące kobiety i dzieci to nie są Polacy na ulicach Warszawy ale niemieccy cywile ginący pod nalotami aliantów.
Nietrudno sobie wyobrazić jakie mieszane uczucia miałam współczując temu biednemu chłopcu, trzymając kciuki za jego przyjaciół i płacząc nad ich losem podczas walk odbierających rozum. Fakt,że akurat na drodze żołnierza Sajera stali głównie żołnierze i partyzanci radzieccy trochę mi pomagał. Co bym zrobiła gdyby jego oddział został zaatakowany przez partyzantów polskich? Chyba dopiero dzięki tej książce dotarł do mnie cały absurd wojny. Niby przecież wiedziałam,że wojna nie ma narodowości. Wiedziałam,że po każdej stronie jest mnóstwo ofiar i tragedii. Wiedziałam,że po każdej ze stron są ludzie przypadkowi i różni. Jednak zdarzało mi się uśmiechać kpiąco widząc świeczki na grobach niemieckich żołnierzy ani nie znam nazwiska żadnego bohatera armii niemieckiej. Zresztą...nawet określenia "bohater" i "żołnierz niemiecki" się dla mnie gryzły. Nieraz w książce nieśmiało autor wspomina,że ocena jego dramatycznej walki zależy od wyniku wojny. Od tego jak zostaną zinterpretowane cele polityczne, nie jego przecież. Robiąc dokładnie to samo co każdy inny niezależnie od munduru jaki nosi, będzie okrzyknięty mordercą lub bohaterem.Dodatkowo jeszcze osoba noszące piętno dwóch narodowości zdaje się być w tym wariackim świecie zawsze po nie swojej stronie. Zakończenie pokazuje to lepiej niż dobitnie.

Oczywiście daleka jest od usprawiedliwiania czy wybielania kogokolwiek, jednak książka dała mi dużo do myślenia.

Moim zdaniem jest to książka, która powinna się znaleźć w spisie lektur obowiązkowych w szkole średniej.

Mimo,że literatura drugiej wojny światowej nie jest mi obca to ta pozycja mocno mną potrząsnęła. Czuję się tak, jak by ktoś zamieszał mi w mózgu i rozbełtał wszystko co niby na ten temat wiedziałam.
Sam opis wojny bardzo plastyczny i oddający zawieruchę wojenną, w...