Cykl autorstwa Moning to jedno z najdziwniejszych doświadczeń książkowych, jakie miałam. Pierwszy tom odpychał mnie strasznie zachowaniem bohaterki i jej potencjalnych partnerów, ale zdołałam go przebrnąć. Mam zasadę: jeśli się da, doczytać do końca, bo nawet głupia książka może coś wnieść. Przeczytałam tom pierwszy, sięgnęłam po drugi, który okazał się o wiele lepszy od pierwszego. Nic nie stało na przeszkodzie czytać dalej. Tom trzeci pozostawił mnie skołowaną, obrzydzoną i zafascynowaną. Musiałam czytać dalej.

Moning zrobiła swojej głównej bohaterce krzywdę w najbardziej odrażający sposób, jaki widziałam. Ale, o dziwo, mimo obrzydzenia, jakie ta sytuacja we mnie wzbudziała, miało to sens. było zakorzenione w metafizyce świata i prowadziło w konkretnym kierunku. Wpisywało się w sytuacje kreowane przez Moning bardzo konsekwentnie: na końcu tomu Mac zostaje pobita, na początku kolejnego podnosi się. Podniosła się i teraz, choć miałam bardzo ambiwalentne odczucia co do tego, w jaki sposób się to stało. To, co Barrons zrobił, żeby Mac uratować było... cóż, nie powiedziałabym, żeby był to dowód czułej miłości. Pewnego przywiązania, tak. Była to konieczność, zwarzywszy na to, jaki świat kreuje Moning - też. Ale pozostawał niesmak.

I fascynacja. Fascynacja światem, w którym wszystko zaczęło się walić, rzeczywistość zmieniła się o sto osiemdziesiat stopni i gdzie szukanie mordercy siostry przestało być dla Mac najważniejsze. Nagle zostajemy rzuceni w rzeczywistość, gdzie panują bezwzględne zasady, gdzie nikt nie ma czystego sumienia. Mac adaptuje się do tej rzeczywistości zaskakująco dobrze, co więcej, kiedy na jaw zaczyna wychodzić sprawa jej pochodzenia, zaczyna się zastanawiać, czy właśnie ta rzeczywistość nie jest dla niej naturalna.

Kolosalna różnica klimatu w porównaniu z pierwszym tomem. Warto było się dobić, dotrwac do tego, co dzieje się w dwóch ostatnich tomach. Moning wywinęła czytlenikom numer: nastolatka oczekująca romansu paranormlanego i Wielkiej Prawdziwej Miłości będzie początkiem zachwycona, a potem dotrwa do naprawdę świetnej fabuły. Szkoda, że osoby, które takie fabuły preferują "z założenia" zapewne okażą się mniej wytryzmałe niż ja i przez początek zapewne nie przebrną. Szkoda, bo naprawdę warto.

Zapraszam do przeczytania opinii o "Shadowfever"

Cykl autorstwa Moning to jedno z najdziwniejszych doświadczeń książkowych, jakie miałam. Pierwszy tom odpychał mnie strasznie zachowaniem bohaterki i jej potencjalnych partnerów, ale zdołałam go przebrnąć. Mam zasadę: jeśli się da, doczytać do końca, bo nawet głupia książka może coś wnieść. Przeczytałam tom pierwszy, sięgnęłam po drugi, który okazał się o wiele lepszy od...