Żadna jeszcze, ale to ŻADNA dotychczas czytana przez mnie książka, nie powiedziała mi tak wiele o umieraniu, jak „Śmierć Iwana Iljicza”. A właściwie jej druga połowa. Ta niepozorna książeczka (raptem sto stron w małym formacie) opowiada o ostatnich dniach głównego bohatera. I choć każdy czytelnik wie, jak skończy się historia, to jej zakończenie jest przejmujące.

Nowela pokazuje proces świadomego odchodzenia człowieka. Człowieka, który wiódł życie „łatwo, przyjemnie i przyzwoicie”, a jednak jego refleksje o swej przeszłości nie są optymistyczne. Najbardziej boli go, że nie ma wsparcia u osób bliskich podczas swej choroby. Faktem jednak jest, iż nie miał on serdecznych relacji ze swymi najbliższymi. Lew Tołstoj niesamowicie wiarygodnie pokazuje, że nie ma nic gorszego niż umieranie w samotności, przy bawieniu się przez otoczenie w grę „będzie dobrze”, gdy osoba chora potrzebuje zrozumienia, a nie udawania, że nikt nie zdaje sobie sprawy z jej prawdziwego stanu.

Lektura „Śmierci Iwana Iljicza” wstrząsnęła mną

Żadna jeszcze, ale to ŻADNA dotychczas czytana przez mnie książka, nie powiedziała mi tak wiele o umieraniu, jak „Śmierć Iwana Iljicza”. A właściwie jej druga połowa. Ta niepozorna książeczka (raptem sto stron w małym formacie) opowiada o ostatnich dniach głównego bohatera. I choć każdy czytelnik wie, jak skończy się historia, to jej zakończenie jest przejmujące.

Nowela...