Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Płakał z powodu swej bezradności, z powodu swej strasznej samotności, z powodu okrucieństwa ludzi, okrucieństwa Boga, z powodu nieobecności Boga.
"Po coś ty to wszystko zrobił? Dokądś mnie doprowadził? Za co, za co tak straszliwie mnie męczysz?".

Było życie, a tu nagle ucieka, ucieka i nie można go zatrzymać... Było światło, a teraz są ciemności. Byłem tutaj, a teraz trzeba tam! Dokąd

Mnie nie będzie? Więc co będzie? Nic nie będzie. Więc gdzież ja będę, kiedy mnie już nie będzie? Czyżby śmierć? Nie, nie chcę!

Szukał swego poprzedniego zwyczajnego strachu śmierci i nie znajdował go. ... Strachu żadnego nie było, bo i śmierci nie było. Zamiast śmierci jaśniało światło. - Więc to tak! - nagle powiedział głośno. - Jakaż radość!

Doktor powiedział: "To wskazuje, że w pańskim wnętrzu zachodzi to a to: ale jeżeli badania nie potwierdzą tego, a tego, to musimy przypuścić, że to a to. Jeżeli zaś przypuścimy, że to a to, wtedy..." itd. - Iwana Iljicza obchodziło tylko jedno: czy stan jego jest groźny, czy nie? Ale doktor zignorował to niestosowne pytanie.