Opowiadania czytam po raz drugi i po raz drugi mam ogromą przyjemność. Quirogi nie znałam, sięgnęłam po tę książkę na wyprzedaży bibliotecznej, ponieważ zaciekawił mnie tytuł, i okazało się to świetnym strzałem w ciemno.
Opowiedzieć o czym? O miłości, szaleństwie i śmierci. Czasem o wszystkim na raz. Quiroga robi to tak, jakby przychodził w odwiedziny do znajomego i, między papierosem a gorzką kawą, opowiadał co widział po drodze, co przeczytał w gazecie, co opowiedział mu inny znajomy wczoraj przy kieliszku koniaku. Tematy mogą wydawać się błahe, ale wszystko zależy od tego, jak je odbierze czytelnik; co ważnego w nich znajdzie, co odniesie do swojego doświadczenia, czemu nada wagę. To jest piękne w książkach (a w tej konkretnie), że każdy inaczej zinterpretuje zawartość, bo ma indywidualny zestaw doświadczeń. Quiroga nie ocenia, nie wartościuje, nie moralizuje. Opowiada. Szaleństwo w jego opowiadaniach ma korzenie w tłustej, pełnej robaków i diamentów ziemi, a miłość i śmierć są często jak siostry bliźniaczki.
Na koniec chciałam napisać, które opowiadania podobały mi sie najbardziej, ale okazało się, że wypisuje po przecinku wszystkie...

Opowiadania czytam po raz drugi i po raz drugi mam ogromą przyjemność. Quirogi nie znałam, sięgnęłam po tę książkę na wyprzedaży bibliotecznej, ponieważ zaciekawił mnie tytuł, i okazało się to świetnym strzałem w ciemno.
Opowiedzieć o czym? O miłości, szaleństwie i śmierci. Czasem o wszystkim na raz. Quiroga robi to tak, jakby przychodził w odwiedziny do znajomego i,...