Opinia #100
Tom II, ale to wciąż jedna i ta sama opowieść, która cały czas trzyma poziom. Jestem bardzo zadowolona.
Przywiązałam się do bohaterów, szczególnie do Scarlett i Retta. Dużo się dzieje, obserwujemy jak ludzie radzą sobie podczas wojny i po niej. Straty są ogromne, a Scarlett dzielna jak nigdy. Podziwiam ją, jej ciężką pracę, upór, pomysłowość. Choć nieraz jest przedstawiana jakby była mało inteligenta i nie rozumiała Ashleya, który zachowuje się jak jakiś wielki myśliciel, to mnie ona bardzo imponuje.
Nie rozumiem miłości Scarlett do Ashleya, to znaczy rozumiem, ale... Nie chcę żeby ona cały czas coś do niego czuła, a ona mimo upływu lat jest stała w swoich uczuciach.
Bardzo podoba mi się relacja Scarlett z Rettem. Choć ona podobno go nie lubi, to jednak lubi, bo ją rozumie, wysłucha. Jest bezpośredni i lubi jej docinać, ale zawsze by jej pomógł. To mi się podoba. Szkoda, że Scarlett tak pośpieszyła się z ratowaniem Tary... I co jej z tego przyszło? Musi mieszkać w innym mieście, a teraz wszystko pójdzie w ręce obcego Willa i niemądrej Zueli.
Nieraz pojawiają się w tej książce zwroty, że Scarlett jest egoistką i inne takie. Ja uważam ją za bardzo dobrego człowieka, który wiele w życiu przeszedł, na wiele sobie zapracował, trochę pokombinował, ale niestety nie może być do końca szczęśliwy... Żal mi Scarlett, ale bardzo ją lubię.
Bardzo podoba mi się ta książka, można się wiele dowiedzieć, nauczyć, docenić.

Opinia #100
Tom II, ale to wciąż jedna i ta sama opowieść, która cały czas trzyma poziom. Jestem bardzo zadowolona.
Przywiązałam się do bohaterów, szczególnie do Scarlett i Retta. Dużo się dzieje, obserwujemy jak ludzie radzą sobie podczas wojny i po niej. Straty są ogromne, a Scarlett dzielna jak nigdy. Podziwiam ją, jej ciężką pracę, upór, pomysłowość. Choć nieraz jest...