umiarkowanie stronnicza praca, z przewagą narracji nad danymi.

Jako kompendium o hiszpańskiej wojnie domowej chyba najlepsza rzecz dostępna po polsku, tylko trzeba odfiltrować propagandę. Jak ktoś chce sięgnąć po anglojęzyczne, to polecam jednak Payne'a i Casanovę (najlepiej obie książki razem, bo prezentują odmienne perspektywy, więc można je skonfrontować).

Główna wada: mało informacji liczbowych, a te które są bywają bałamutne (np. że koszt wojny dla obu stron wyniósl 0,7 mld USD; w rzeczywistości wyniósł w okolicach 2 mld USD dla każdej ze stron). Musimy więc polegać na opisowych ocenach autora, które na ogół są rozsądne, ale bywają wyjątki. Oczywiście największe wątpliwości budzi kwestia ofiar i zbrodni po obu stronach, a autor - który ma wyraźne sympatie republikańskie - chyba jednak nieco wykracza poza granice zdrowego rozsądku. I w ogóle momentami jego moralne wzmożenia, np. o "faszystowskiej klice", kwalifikują się do propagandy nie historiografii.

w sumie to nie polecam. Albo może inaczej, czytać, ale z ostrożnością. Albo w sumie, napisałem bzdurę: jeśli to wstępne kompendium dotyczące wojny, to jest przeznaczona dla czytelników nieznających tematu. I jak taki czytelnik ma być ostrożny, skoro nie wie, która akapity zalatują? Nie, nie polecam.

umiarkowanie stronnicza praca, z przewagą narracji nad danymi.

Jako kompendium o hiszpańskiej wojnie domowej chyba najlepsza rzecz dostępna po polsku, tylko trzeba odfiltrować propagandę. Jak ktoś chce sięgnąć po anglojęzyczne, to polecam jednak Payne'a i Casanovę (najlepiej obie książki razem, bo prezentują odmienne perspektywy, więc można je skonfrontować).

Główna wada:...

Tytuł dobry dla szukających podstawowych informacji o konflikcie. Przystępnie wyjaśnia jego podstawy - sytuację polityczną w republice hiszpańskiej oraz przyczyny buntu wojskowych pozbawianych dotychczasowych przywilejów. Trudno jednak w tak krótkiej książce zawrzeć dokładniejszą analizę konfliktu.

Tytuł dobry dla szukających podstawowych informacji o konflikcie. Przystępnie wyjaśnia jego podstawy - sytuację polityczną w republice hiszpańskiej oraz przyczyny buntu wojskowych pozbawianych dotychczasowych przywilejów. Trudno jednak w tak krótkiej książce zawrzeć dokładniejszą analizę konfliktu.

Ciężko się połapać w genezie wojny, to co się działo na początku XX wieku w Hiszpanii, to czyste szaleństwo. Książka warta przeczytania. Autor rozprawia się z prawicową propagandą i bardzo dobrze.

Ciężko się połapać w genezie wojny, to co się działo na początku XX wieku w Hiszpanii, to czyste szaleństwo. Książka warta przeczytania. Autor rozprawia się z prawicową propagandą i bardzo dobrze.

Autor miał na celu w relatywnie krótkiej książce przedstawić tło wybuchu oraz przebieg wojny domowej w Hiszpanii, zarówno w aspekcie politycznym, społecznym, jak i militarnym. Poza zawartością książki są już za to następstwa wojny.

W mojej ocenie, autorowi najlepiej poszło z aspektem politycznym, który poczynając od szerokiego i dla większości zapewne czytelników zupełnie wystarczającego przedstawienia tła wybuchu wojny, dość rzetelnie przedstawił koleje sytuacji politycznej już w trakcie wojny, z uwzględnieniem sytuacji międzynarodowej. Niestety kwestie społeczne ciekawie przedstawione jako tło wybuchu wojny zostały już nieco gorzej potraktowane podczas ich rozwoju w trakcie samej wojny. Najgorzej wypada tu opis sytuacji militarnej, który sprowadza się w książce do wspominania głównych bitew, wielkości zaangażowanych sił i ich wyniku. Należy tu jednak mieć na uwadze małą objętość książki.

Istotną zaletą książki jest w kontekście wspomnianego dobrego opisu sytuacji politycznej i przedstawienia wielu ciekawych faktów również celne i zwięzłe rozprawienie się autora z kilkoma mitami rozpowszechnianymi przez stronę nacjonalistyczną (chociażby o rzekomym przejęciu władzy w Republice przez komunistów, co doprowadziło do puczu wojskowego pod koniec wojny) i zwrócenie uwagi na kilka istotnych, a mniej dyskutowanych kwestii: nieoficjalne wsparcie Wielkiej Brytanii dla nacjonalistów (poprzez politykę nieinterwencji a jednocześnie na w praktyce przyzwolenie na interwencję państw Osi) oraz długość wojny w kontekście znacznej przewagi wojskowej nacjonalistów (autor stawia hipotezę o celowości przedłużania wojny przez Franco w zamiarze wyniszczenia biologicznego przeciwnika, nie sugeruje tu nieudolności wojskowej caudillo).

Przechodząc do minusów - jest ich niestety bardzo dużo. Autor już na wstępie zaznacza, że jego sympatie są po stronie republikanów. Rzutuje to często na używany język (deprecjonujący nacjonalistów) oraz na obawy o stronniczość w dobieraniu przez autora przedstawianych faktów (np. jeśli chodzi o podparcie tezy, że terror republikański był w przeciwieństwie do nacjonalistycznego oddolny). W książce brakuje też przekrojowego pokazania istotnych statystyk, zarówno w odniesieniu do sytuacji społecznej, jak i gospodarczej, nie mówiąc o tych obrazujących terror obu stron. Sprawia to, że książka to nie powinna być traktowana jako jedyne czy podstawowe źródło wiedzy o tym konflikcie, nawet tylko w aspekcie, choć dobrze przedstawionym, politycznym, a jedynie jako pomocnicze, naświetlające pewne aspekty konfliktu. W odbiorze może przeszkadzać, przynajmniej niektórym czytelnikom, nagminne używanie poetyckich opisów o np. o bohaterskiej postawie obrońców (rzecz jasna republikanów, spróbujmy wybaczyć, książka nie aspiruje to pozycji naukowych). Szkoda, że ze względu na charakter książki autor nie rozwija wielu ciekawych hipotez (np. ww. o caudillo).

Autor miał na celu w relatywnie krótkiej książce przedstawić tło wybuchu oraz przebieg wojny domowej w Hiszpanii, zarówno w aspekcie politycznym, społecznym, jak i militarnym. Poza zawartością książki są już za to następstwa wojny.

W mojej ocenie, autorowi najlepiej poszło z aspektem politycznym, który poczynając od szerokiego i dla większości zapewne czytelników zupełnie...

O ile książka Antony'ego Beevora była jedną z najgorszych prac o wojnie domowej w Hiszpanii, jakie czytałem, o tyle popłuczyny Salvado są po prostu najgorszym wypustem, jaki kiedykolwiek powstał na ten temat. Podkreślam, NAJGORSZYM.

Pierwsza kwestia - to zarzut do wydawcy. Skandaliczne błędy w tłumaczeniu, kilka razy złapałem się, by zostawić tę książkę. Szkoda, że siebie nie posłuchałem...

Druga kwestia, najważniejsza - PROPAGANDA. Salvado jest potomkiem pary republikańskich milicjantów, czego w ogóle nie ukrywa. Co oznacza,że jego praca nie ma nic wspólnego z obiektywizmem. To po prostu propagandowa agitka, faworyzująca jedną ze stron. Takie coś powinno wyjść z bardzo obszernym komentarzem historycznym i przypisami od wydawcy, piętnującymi kłamstwa autora. A tych zebrała się masa.

Salvado jest już nawet nie ''nieobiektywny''. Już nie wspominam o takich drobiazgach, jak nazywanie powstańców ''faszystowską kliką''. Gość nawet nie sili się na obiektywizm. On zwyczajnie kłamie. Bezczelnie i po prostu. Bagatelizuje czerwony terror, znacznie zaniża liczbę jego ofiar, podaje wprost nieprawdę, że działacze republikańscy próbowali go zniwelować - bujać to my, towarzyszu Salvado, ale dobrze pamiętamy, że Dolores Ibarruri z mównicy w Kortezach groziła śmiercią Calvo Sotelo. Tak samo dobrze, jak to, że Margarita Nelken wprost mówiła, że żony ''burżujów'' należy gwałcić i mordować. Salvado zataja fakty niewygodne dla siebie - w książce nie znajdziemy ani słowa o nalotach republikańskich np. na Cabrę, Chorin, czy Salamankę. Nie ma ani jednego zdania o ''tunelach śmierci Usera'', pociągach i statkach śmierci, działalności bezpieki SIM. Liczba ofiar masakry w Paracuellos została zaniżona przynajmniej czterokrotnie, a wiele pomniejszych masakr ordynarnie przemilczano.

Z cudzoziemców po stronie Franco Salvado zrobił zwykłych najemników, walczących wyłącznie za pieniądze, co jest oczywiście kłamstwem (tysiące Portugalczyków walczących w Hiszpanii nie otrzymało żadnego wynagrodzenia za służbę, Włosi otrzymywali całe dwie pesety dziennie, a Niemców opłacał ich własny rząd). Za to ''bohaterowie'' Brygad Międzynarodowych to już piękni idealiści, co to nie znali się na wojaczce i walczyli za idee. Szkoda, że towarzysz Salvado przemilczał kontrolę NKWD nad tą formacją (jak i to, że Sowieci organizowali przerzut ochotników do Hiszpanii) i zwyczajnie kłamał o panującym ''pluralizmie poglądów'' - jak w polskiej XIII. Brygadzie ten pluralizm był aż nadto widoczny, to jednostkę rozwiązano i pozbyto się ''elementów wywrotowych'' latem 1937 r. ''Zapomniało mu się'' też wspomnieć, że po niecałym roku Brygady Międzynarodowe ''międzynarodowe'' były już tylko z nazwy, bo większość cudzoziemców próbowała zdezerterować.

Salvado zwyczajnie zbywa i przemilcza wiele kwestii. Jego książka o wojnie domowej tak naprawdę zawiera mało treści o wojnie domowej. Bitwy i kampanie są tutaj upchnięte pojedynczymi zdaniami, często niemiłosiernie przekłamane (np. trzydniowy szturm Santanderu w 1937 r. Salvado przedstawił jako... pokojowe poddanie się miasta). Ciągle pisze o ''zwycięstwach moralnych'' republikanów (i to w bitwach, gdzie republikanie raczej nie wygrali - Jarama, czy Teruel),nawet katastrofalną klęskę nad Ebro przedstawia jako ''uporządkowane wycofanie się''.

Nie mam siły dalej się pastwić nad tymi popłuczynami. Nie tykać nawet trzymetrowym kijem przez szmatę, a te parę złotych wydać na piwo/kawę/papierosy. Przynajmniej będzie jakiś pożytek. DNO KOMPLETNE.

O ile książka Antony'ego Beevora była jedną z najgorszych prac o wojnie domowej w Hiszpanii, jakie czytałem, o tyle popłuczyny Salvado są po prostu najgorszym wypustem, jaki kiedykolwiek powstał na ten temat. Podkreślam, NAJGORSZYM.

Pierwsza kwestia - to zarzut do wydawcy. Skandaliczne błędy w tłumaczeniu, kilka razy złapałem się, by zostawić tę książkę. Szkoda, że siebie...

Na szczęście tematyka wojny domowej nie dostała się w łapy prawicowych rewizjonistów. Idea ocalała.

Na szczęście tematyka wojny domowej nie dostała się w łapy prawicowych rewizjonistów. Idea ocalała.

Hiszpańska wojna domowa w pigułce. Przyczyny, przebieg, skutki.
Do tego kwestie polityczne i międzynarodowe.
Niby wszystko jest.

Czemu więc tak niewiele punktów? Ano dlatego że autor jest łaskaw pisać o tym "szarym" moralnie konflikcie jako o walce republikańskiego dobra z faszystowskim złem, nie zwracając uwagi na jakiekolwiek przewiny po stronie republikańskiej. Taka tendencyjność jest poniekąd zrozumiała, ale nie powinna być widoczna u historyka.

Hiszpańska wojna domowa w pigułce. Przyczyny, przebieg, skutki.
Do tego kwestie polityczne i międzynarodowe.
Niby wszystko jest.

Czemu więc tak niewiele punktów? Ano dlatego że autor jest łaskaw pisać o tym "szarym" moralnie konflikcie jako o walce republikańskiego dobra z faszystowskim złem, nie zwracając uwagi na jakiekolwiek przewiny po stronie republikańskiej. Taka...