Nierówny, wyraźnie skierowany do młodzieży zbiór opowiadań, z pewnością jednak wart uwagi ze względu na plejadę autorów o mocno ugruntowanych na Zachodzie nazwiskach. Inna sprawa, że znane nazwisko nie zawsze stanowi tutaj gwarancję wysokiego poziomu rozrywki.

Najlepsze teksty, zgrabnie napisane i stanowiące przemyślaną, zamkniętą całość, to znane już z antologii "Rakietowe dzieci" opowiadanie Jerome'a Bixby'ego "Cudowne życie", wyjątkowo sugestywnie i pomysłowo odmalowujące tragedię mieszkańców malutkiej osady terroryzowanych przez pewnego dzieciaka, oraz "Człowiek z piętra" autorstwa Raya Bradbury'ego, opowiadający o chłopcu, który zaczyna podejrzewać, że nowy lokator babci nie do końca może być człowiekiem. W obu przypadkach zachwyca bogactwo języka, oryginalność intrygi oraz lekkość, z jaką twórcy potrafią jednym-dwoma zdaniami przekazać czytelnikowi grozę sytuacji czy tchnąć iskierki życia w przedstawianą postać.

Bardzo przyjemne, nieszablonowe i jednocześnie na swój sposób niepokojące są też teksty R. L. Stine'a ("Urok" - o niebezpiecznych zabawach hipnozą), Roberta Blocha ("Zabawka dla Julii" - o futurystycznej znudzonej pannicy, zabawiającej się dręczeniem ludzi) i Zenny Henderson ("Ciii..." - o Zjadaczu Hałasu; szkoda tylko, że zachowanie głównej bohaterki jest w finale nieco bezsensowne).

Reszta - niestety - wzbudza mniejsze lub większe wątpliwości. Richard Matheson zawodzi taką sobie puentą, mimo że jego "Pij moją czerwoną krew" początkowo świetnie się rozkręca, Williamowi F. Nolanowi zabrakło umiejętności, żeby uczynić opisaną w "Coś paskudnego" historyjkę bardziej przekonującą (końcówka jest zupełnie bez polotu), Leon Garfield tak się zapatrzył w "Psa Baskerville'ów", że zapomniał w swoim "Niespokojnym duchu" o psychologii postaci (poczynania bohatera są dość abstrakcyjne), a Ramsey Campbell chyba nie miał ani serca, ani pomysłu na zakończenie "Kawału" i finał dość rozbudowanej historii został napisany ewidentnie po łebkach. Nie zadowala również przeciętny pod względem puenty "Belfer martwego języka" Joan Aiken, a i w sumie nie pasuje do całości "Włóczęga" Ambrose'a Bierce'a - klimatyczny, ale wyraźnie z innej już epoki, gdzie dialogi nie były niezbędnym elementem prozy spod znaku dreszczyku.

Kompletnie natomiast zawodzą trzej tuzowie, którzy mieli być głównym magnesem antologii (w końcu nazwiska dwóch z nich wylądowały na okładce polskiego wydania). Tytułowy "Tygrys tu, tygrys tam" Stephena Kinga jest zwyczajną chałturą bez konkretnego pomysłu (tygrys w szkolnej toalecie), "Proszek plamisty" Roalda Dahla jest - w sumie słusznym - odrzutem z "Charliego i fabryki czekolady" (tajemny składnik proszku wywołującego chorobliwe plamy na twarzy i szyi), a "Trzynasty dzień Bożego Narodzenia" Isaaca Asimova znalazł się tu w ogóle prawem kaduka, bowiem ni tu grozy, ni fantastyki, zaś sam pomysł to by się nadawał co najwyżej do pisemka dla naprawdę małych dzieci. Jednak nawet dla pięciu wspomnianych na początku tekstów warto sięgnąć po tę antologię.

Nierówny, wyraźnie skierowany do młodzieży zbiór opowiadań, z pewnością jednak wart uwagi ze względu na plejadę autorów o mocno ugruntowanych na Zachodzie nazwiskach. Inna sprawa, że znane nazwisko nie zawsze stanowi tutaj gwarancję wysokiego poziomu rozrywki.

Najlepsze teksty, zgrabnie napisane i stanowiące przemyślaną, zamkniętą całość, to znane już z antologii...