Dawno mnie żadna książka tak nie zbulwersowała. Mnóstwo szkodliwych treści, zupełnie nie mających poparcia w nauce, psychologii itp. Powielanie stereotypów, do tego przedstawianie wszystkich "świetnych" teorii jako prawdy objawionej - tak jest i koniec, a skąd Pan Osho to wie?
Oceniam na 2/10 tylko dlatego, że ma również treści, z którymi można się zgodzić i które rzeczywiście działają na korzyść kobiety.
Niestety zbyt dużo tutaj teorii wyssanych z palca, utopijnych wizji świata i przekonań, z którymi od lat się walczy.

Dawno mnie żadna książka tak nie zbulwersowała. Mnóstwo szkodliwych treści, zupełnie nie mających poparcia w nauce, psychologii itp. Powielanie stereotypów, do tego przedstawianie wszystkich "świetnych" teorii jako prawdy objawionej - tak jest i koniec, a skąd Pan Osho to wie?
Oceniam na 2/10 tylko dlatego, że ma również treści, z którymi można się zgodzić i które...

Mało konkretów, książka stworzona na podstawie wykładów, dlatego tak wiele elementów się powtarza. Kilka interesujących teorii, ale reszta niestety do mnie nie trafiła. Bardzo skrajne myśli i poglądy.

Mało konkretów, książka stworzona na podstawie wykładów, dlatego tak wiele elementów się powtarza. Kilka interesujących teorii, ale reszta niestety do mnie nie trafiła. Bardzo skrajne myśli i poglądy.

Bez wątpienia Osho jest twórcą, do którego dzieł zbierałam się dość długo. Głównie dlatego, że dopiero niedawno poczułam się wystarczająco dojrzała, aby chłonąć jego nauki o życiu. Z jakim skutkiem?

Masa kobiet nie jest świadoma swojej potęgi. Nie zdaje sobie nawet sprawy, że kobiecość jest siłą duchową i może nas, kobiety (lub inne osoby czujące potrzebę kobiecości 😌) niesamowicie uskrzydlać. Książka ukazuje początkowo trud i w pewnym stopniu nieprzyjemne piętno bycia kobietą. Neguje szczerość uczuć obu stron w związkach, a co mnie jeszcze bardziej zszokowało - neguje zawieranie małżeństw i (co jeszcze bardziej zadziwiające) wychowywanie dzieci w domu rodzinnym! Bez krzty ironii, Osho twierdzi, że najlepszym sposobem na wychowanie dzieci jest oddanie ich do jakiegoś ośrodka, gdzie nie będą mieć kształtowanych wzorców idealnego mężczyzny, czy idealnej kobiety na wzór swoich rodziców. Naprawdę zaskakujące, ale czytając dalej wyjaśnienia - w pewnym sensie nie sposób się nie zgodzić z tym radykalnym przemyśleniem.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, to przede wszystkim. Język używany przez Osho jest na tyle prosty i przystępny, że nie powinien sprawić kłopotu żadnemu czytelnikowi. Ba! Jest wiele momentów humorystycznych.

„Księga kobiet” bez wątpienia z dumą może nosić swój tytuł. Otwiera umysł i duchową cząsteczkę rozwoju osobistego w każdym z nas. I wbrew pozorom - jest na tyle uniwersalna, że odbiorcom może być każdy, niezależnie od płci.

Bez wątpienia Osho jest twórcą, do którego dzieł zbierałam się dość długo. Głównie dlatego, że dopiero niedawno poczułam się wystarczająco dojrzała, aby chłonąć jego nauki o życiu. Z jakim skutkiem?

Masa kobiet nie jest świadoma swojej potęgi. Nie zdaje sobie nawet sprawy, że kobiecość jest siłą duchową i może nas, kobiety (lub inne osoby czujące potrzebę kobiecości 😌)...

Pseudooświecony bełkot. Moim zdaniem książka jest pełna szkodliwych teorii. Każda moja szara komórka buntowała się podczas czytania "Księgi kobiet" i po kilku rozdziałach ją sobie odpuściłam.

Autor najpierw opisuje to, jak kobiety zostały skrzywdzone przez mężczyzn. Potem stwierdza, że ruch feministyczny to również pomysł mężczyzn i kobiet powinny z nim walczyć. No bo kto to widział, żeby kobieta pragnęła czegoś innego niż dom i dzieci i, o zgrozo, nosiła spodnie!

Dodatkowo, Osho powiela stereotypy, z którym od dawna walczymy - że mężczyzna jest rozumem, a kobieta sercem; mężczyzna pragnie władzy a kobieta dzieci i domu; że każdy mężczyzna ma ochotę 'zaliczyć' wszystkie kobiety w okolicy, itd.

Kilka perełek z pierwszych rozdziałów:
"Kobiety są bardziej skłonne do irytacji, więcej plotkują i są bardziej gderliwe - wszystko dlatego, że odebrano im ich naturalne prawo do orgazmu."

"Kobieta powinna interesować się domem. Jeśli przestanie się nim interesować, to przestaje być również zainteresowana łonem i dziećmi. Wówczas zacznie zamieniać się w lesbijkę."

"Kobiety nie są zainteresowane wojnami, pociskami nuklearnymi, komunizmem czy kapitalizmem. Wszystkie 'izmy' są produktami głowy. Kobiety chcą żyć radośnie. Zainteresowane są zwykłymi życiowymi sprawami: pięknym domem, ogrodem, basenem."

Podsumowując - serio panie Osho?!

Pseudooświecony bełkot. Moim zdaniem książka jest pełna szkodliwych teorii. Każda moja szara komórka buntowała się podczas czytania "Księgi kobiet" i po kilku rozdziałach ją sobie odpuściłam.

Autor najpierw opisuje to, jak kobiety zostały skrzywdzone przez mężczyzn. Potem stwierdza, że ruch feministyczny to również pomysł mężczyzn i kobiet powinny z nim walczyć. No bo kto...

Ciekawa, chociaż trochę utopijna. Tak jak w piosence Johna Lennona "Imagine", Osho chciałby świata bez granic. Z jednym rządem kierującym całym światem, składającym się z ludzi o wysokiej wrażliwości i rozwiniętymi duchowo.
Życie w swego rodzaju wspólnotach, gdzie dzieci wychowywane byłyby razem przez ciocie i wujków.
Wolność w związkach, gdy konczy się uczucie odchodzi się do innego partnera.
Inne wątki dotyczace kobiet ciekawe i często trafnie opisujące w jaki sposób były i często są traktowane kobiety. Mimo wszystko warto przeczytać.

Ciekawa, chociaż trochę utopijna. Tak jak w piosence Johna Lennona "Imagine", Osho chciałby świata bez granic. Z jednym rządem kierującym całym światem, składającym się z ludzi o wysokiej wrażliwości i rozwiniętymi duchowo.
Życie w swego rodzaju wspólnotach, gdzie dzieci wychowywane byłyby razem przez ciocie i wujków.
Wolność w związkach, gdy konczy się uczucie odchodzi się...

Mam mieszane uczucia, niektóre teorie do mnie przemawiają, inne nie. Ta książka ma dla mnie trochę wydźwięk wspólnotowej sekty i brakuje mi tu wolności odczuwania. Autor wydaje się wiedzieć wszystko lepiej i podważa moją wolność osądu własnych uczuć... a przecież wolność myśli, osądu, uczuć, działań jest tak ważna według niego... jednak czytając czuję się tej wolności pozbawiona. To druga pozycja, którą czytam tego autora i żadna do mnie nie trafiła.

Mam mieszane uczucia, niektóre teorie do mnie przemawiają, inne nie. Ta książka ma dla mnie trochę wydźwięk wspólnotowej sekty i brakuje mi tu wolności odczuwania. Autor wydaje się wiedzieć wszystko lepiej i podważa moją wolność osądu własnych uczuć... a przecież wolność myśli, osądu, uczuć, działań jest tak ważna według niego... jednak czytając czuję się tej wolności...

„Kobiety za wszelką cenę próbują stać się takie jak mężczyźni: palą papierosy, noszą spodnie; naśladują inne męskie zachowania”, „kobieta zna się na drobnych sprawach-na prowadzeniu domu i kuchni, na opiece nad dziećmi, na trosce o męża.”- to tylko niektóre z jakże błyskotliwych myśli autora (wybrane z pierwszych stron). Ta książka jest o wiele bardziej szkodliwa niż może się wydawać. Pseudo-ekspert przemyca niepoprawne, nieprawdziwe i krzywdzące informacje pod płaszczykiem zrozumienia trudnej sytuacji kobiet. Czytasz- a tu nagle zonk- myślisz, że masz do czynienia z arcydziełem „duchowego mistrza”, a dostajesz papkę; prawie 240 stron- 0 treści. Tak złe, że aż szkoda więcej pisać.

„Kobiety za wszelką cenę próbują stać się takie jak mężczyźni: palą papierosy, noszą spodnie; naśladują inne męskie zachowania”, „kobieta zna się na drobnych sprawach-na prowadzeniu domu i kuchni, na opiece nad dziećmi, na trosce o męża.”- to tylko niektóre z jakże błyskotliwych myśli autora (wybrane z pierwszych stron). Ta książka jest o wiele bardziej szkodliwa niż może...

Dużo słów, mało treści. W dodatku się powtarza. Dałam Osho drugą szansę, na więcej nie mam ochoty.

Dużo słów, mało treści. W dodatku się powtarza. Dałam Osho drugą szansę, na więcej nie mam ochoty.

Książka wypełniona ciekawymi poglądami, powiększające horyzonty. Coś to na pewno warto przemyśleć.

Książka wypełniona ciekawymi poglądami, powiększające horyzonty. Coś to na pewno warto przemyśleć.

Powielanie stereotypów, jej tytuł zupełnie nie przystaje do treści.Szkoda czasu.

Powielanie stereotypów, jej tytuł zupełnie nie przystaje do treści.Szkoda czasu.