Fantastyczna

Fantastyczna

Nie wiem, jak to się stało, że książka przemknęła przez księgarskie półki niezauważona (chyba?). Ja trafiłem na nią w biblioteczce przyjaciół i przeczytałem jednym tchem. Być może nie jest to arcydzieło, ale zdecydowanie nie zgadam się z krytyką pana Wojciecha. Nie wdając się w polemiki, uważam, że książka spełnia dokładnie swoją rolę - skłania do myślenia, mnie skłoniła do zastanowienia się nad moim życiem. Być może podobny wiek, chociaż zupełnie inne doświadczenia życiowe... w kazdym razie zakończyłem z uczuciem niedosytu - będę szukał kolejnych książek autora.

Nie wiem, jak to się stało, że książka przemknęła przez księgarskie półki niezauważona (chyba?). Ja trafiłem na nią w biblioteczce przyjaciół i przeczytałem jednym tchem. Być może nie jest to arcydzieło, ale zdecydowanie nie zgadam się z krytyką pana Wojciecha. Nie wdając się w polemiki, uważam, że książka spełnia dokładnie swoją rolę - skłania do myślenia, mnie skłoniła do...

Z okładki:
„Debiutujący powieścią „Puzzle z piasku” Wojciech Gieryński jest psychiatrą i psychoterapeutą. Obecnie pracuje jako konsultant psychiatra we wschodniej Anglii...”

Jego bohater – Wojciech też, a więc sam autor sugeruje wątki autobiograficzne. A to niedobrze, bo człowiek o takim poziomie samoświadomości nie może nikomu pomóc, a nawet sam wymaga pomocy specjalistycznej. 42-letni maminsynek, zawsze samotny, do bólu pedantyczny, bez ustabilizowanego życia seksualnego uważa się za normalnego. A Pan Bóg powiedział: „Kochajcie i rozmnażajcie się”. Czy permanentny onanista /bo przy kilku kontaktach przez 25 lat, takowym musi być/ może komukolwiek cokolwiek poradzić? Poza tym, akurat ten zawód wymaga wszechstronnej wiedzy, a beznadziejna głupota bohatera powala: /str.39/

„Nie miałem wprawdzie pojęcia o islamie, ale sama myśl, że może się w jakimś punkcie zazębiać z chrześcijaństwem, wydawała mi się całkowicie abstrakcyjna..”

Panie Wojciechu, tym „zębem” jest wspólny tatuś - ABRAHAM.

Z okładki:
„Debiutujący powieścią „Puzzle z piasku” Wojciech Gieryński jest psychiatrą i psychoterapeutą. Obecnie pracuje jako konsultant psychiatra we wschodniej Anglii...”

Jego bohater – Wojciech też, a więc sam autor sugeruje wątki autobiograficzne. A to niedobrze, bo człowiek o takim poziomie samoświadomości nie może nikomu ...

Pierwsze skojarzenie po lekturze że to taka książka „Jedz, módl się, kochaj” w męskiej wersji, z tym że „Puzzle...” uważam za troszkę lepsze. To taka historia o wielkiej przemianie bohatera. Z osoby która ma wszystko zaplanowane od A do Z, niewierzącej, nieszczęśliwej, samotnej, która nie radzi sobie z kobietami, zmienia się w osobę dla której planowanie i wszystko co idealne przestaje mieć znaczenie, zaczyna dostrzegać więcej niż wcześniej i zaczyna znów wierzyć w Boga. Książka zmusza do własnych przemyśleń nad sobą i życiem i to jej największy plus. Dodatkowy plus za ciekawostki o starych księgach i historii medycyny. Czyta się szybko, to tylko 243 strony. Jednak jak dla mnie w niektórych momentach trochę za bardzo wyidealizowana i sielankowa. Wiem, że styl autora porównuje się do stylu Coehlo, ja Alchemika Coehlo nie doczytałam i już jest dla mnie jasne dlaczego Puzzle... to tez nie do końca moja bajka, ale Wy sami oceńcie. Komu polecam? Polecam raczej kobietom którym przypadła do gustu książka „Jedz, módl się, kochaj” oraz w takim razie czytelnikom Coehlo skoro z nim porównywany jest Gieryński i może coś w tym jest.

Pierwsze skojarzenie po lekturze że to taka książka „Jedz, módl się, kochaj” w męskiej wersji, z tym że „Puzzle...” uważam za troszkę lepsze. To taka historia o wielkiej przemianie bohatera. Z osoby która ma wszystko zaplanowane od A do Z, niewierzącej, nieszczęśliwej, samotnej, która nie radzi sobie z kobietami, zmienia się w osobę dla której planowanie i wszystko co...