Los głównej bohaterki, dziewczyny o starym imieniu Ruta mógłby być może nie usłany różami, ale taki spokojny, normalny. Gdyby nie przeprowadzka do pewnego domu pod lasem, gdzieś na Mazurach. Mama Ruty uciułała pieniądze, by kupić dom, a dokładnie jego piętro. Chciała stworzyć godziwe warunki życia sobie i swojej jedynemu dziecku.
Dom stary, położony pod lasem i na Mazurach, cóż lepszego chcieć? Ruta, dorastająca licealistka ma nareszcie swój pokój.
Sielankę niszczy bardzo skutecznie sąsiadka mieszkająca na parterze.Kobieta, która przyczyniła się do śmierci matki Ruty, zniszczyła wszystko, co dobre było w życiu dziewczyny.
Historia zaczyna się w momencie, gdy ta kobieta już bardzo stara, śmiertelnie chora, opuszczona przez synów spędza ostatnie dni swojego życia w domu starców. I właśnie ona prosi Rutę o przebaczenie.
Tylko jak przebaczyć osobie to, że uczyniła nasze życie piekłem, zabrała matkę, dziecko, ukochanego ? I to wszystko tylko dlatego, że Ruta i jej mama nie były katoliczkami, nie biegały do kościoła jak to czyniła Serafina.
Nie udało się Serafinie nawrócić kobiet na właściwą drogę to zmieniła się w demona. Nie ma się co oszukiwać to zła kobieta, pełna nienawiści, jadu, zgorzknienia, zawiści.
Dzięki retrospekcji przeżywamy z Rutą ataki Serafiny, obserwujemy losy wszystkich kobiet. Dzięki pamiętnikowi, znalezionemu przez dziewczynę gdzieś w najdalszym zakątku strychu, pojawia się trochę magii, jakoby dom został przeklęty przez umierającego w nim złego człowieka.
Niewątpliwie powieść zawiera wiele trudnych problemów, a główny z nich to przebaczenie. Jak trudno jest wybaczyć krzywdzicielowi wie chyba każdy z nas,bo wszyscy jesteśmy ułomni i nie zawsze potrafimy zapomnieć i wyrzucić z serca złość, nienawiść do tego kto nas skrzywdził.
Ruta poradziła sobie jakoś w życiu. Zamieszkała w Krakowie, zaczęła się spełniać jako malarka, jej życie nabiera kolorów.
No i tu właśnie po drugie, czyli moje negatywne odczucia.
Serafina jest typową dewotką katolicką, która prześladuje Żydówki, młodzież uczestnicząca w rekolekcjach czy spotkaniach oazowych w Toruniu staje się dobra tylko na ten moment, a później wraca do domów i pije, uprawia seks przedmałżeński. a przecież każdy jest ułomny bez względu na religię.
Ruta uważa, że lepiej wierzyć we Wszechświat i jego moc sprawczą niż być zdeklarowanym katolikiem.
Z powieści wyłania się ogromna niechęć narratorki do wiary katolickiej i to jest niedobre w tej powieści. Powiedziałabym nawet, ze książka, która mogłaby być piękną opowieścią o zwycięstwie dobra nad złem, stała się okazją do indoktrynacji, a ja niestety jako dusza niepokorna tego bardzo nie lubię. Szkoda !

Los głównej bohaterki, dziewczyny o starym imieniu Ruta mógłby być może nie usłany różami, ale taki spokojny, normalny. Gdyby nie przeprowadzka do pewnego domu pod lasem, gdzieś na Mazurach. Mama Ruty uciułała pieniądze, by kupić dom, a dokładnie jego piętro. Chciała stworzyć godziwe warunki życia sobie i swojej jedynemu dziecku.
Dom stary, położony pod lasem i na Mazurach,...