Jak trudno być musi żyć z piętnem chorej psychicznie matki. Obciążona genetycznie Olga nie miała łatwo. Do tego jeszcze ten „kochający” mąż. Horror. To tyle na temat samej fabuły. Więcej szczegółów nie zdradzę, ale dodam, że warto samemu przekonać się o czym jest ta książka.

Dlaczego? Bo to kryminał całkiem do rzeczy, powiem więcej - trzymający do końca w napięciu thriller. Potrzebujesz wrażeń? Sięgnij po Płatową. Dostarczy Ci ich nawet w nadmiarze.

Jak trudno być musi żyć z piętnem chorej psychicznie matki. Obciążona genetycznie Olga nie miała łatwo. Do tego jeszcze ten „kochający” mąż. Horror. To tyle na temat samej fabuły. Więcej szczegółów nie zdradzę, ale dodam, że warto samemu przekonać się o czym jest ta książka.

Dlaczego? Bo to kryminał całkiem do rzeczy, powiem więcej - trzymający do końca w napięciu...

W połowie historii część intrygi była już dla mnie oczywista. Niby nie dobrze... ale książka jest tak dobrze napisana, że mimo to czyta się ją jednym tchem. Zaczynająca się na początku jak kiepska opowieść o "ślepej miłości" i sielance małżeńskiej fabuła, wraz z rozwojem akcji zmienia się diametralnie i "wciąga" czytelnika na dłużej. Zdecydowanie polecam!

W połowie historii część intrygi była już dla mnie oczywista. Niby nie dobrze... ale książka jest tak dobrze napisana, że mimo to czyta się ją jednym tchem. Zaczynająca się na początku jak kiepska opowieść o "ślepej miłości" i sielance małżeńskiej fabuła, wraz z rozwojem akcji zmienia się diametralnie i "wciąga" czytelnika na dłużej. Zdecydowanie polecam!

Jak na kryminał książka zbytnio przegadana, a przez to akcja się rozłazi tak, że aż męczy i męczyłam się momentami strasznie, żeby dobrnąć do końca. Udało mi się to tylko dlatego, że jestem uparta i nie poddaje się tak szybko. Sięgając po książkę "Kryształowa pułapka" liczyłam na kryminał w stylu Marininy, lecz to niestety nie to, bo brak lekkości i finezji. Niby głównymi bohaterami są członkowie nowej klasy tzw. "nowych ruskich", ale jakoś nie powalają bogactwem czy też snobizmem. Olga, jej mąż i jej macocha oraz przyjaciółka w jednej osobie przyjeżdżają do górskiego kurortu na zimowy wypoczynek. Okazuje się, ze góry są groźne, bowiem na przestrzeni 2 lat istnienia tego ośrodka zaginęło już kilkoro wczasowiczów. I mogłoby się wydawać, że akcja na tym się skupi, co się stało z tymi zaginionymi osobami, ale autorka jeszcze dodaje do tego zabójstwo ojca Olgi. Mimo obszerności książki zakończenie jest jakieś takie niedopracowane i lakoniczne. Nie polecam tej książki chyba, że zagorzałym fanom rosyjskich kryminałów, ale naprawdę bardzo zagorzałym fanom.

Jak na kryminał książka zbytnio przegadana, a przez to akcja się rozłazi tak, że aż męczy i męczyłam się momentami strasznie, żeby dobrnąć do końca. Udało mi się to tylko dlatego, że jestem uparta i nie poddaje się tak szybko. Sięgając po książkę "Kryształowa pułapka" liczyłam na kryminał w stylu Marininy, lecz to niestety nie to, bo brak lekkości i finezji. Niby głównymi...

Od przeszło roku uczę się intensywnie języka rosyjskiego. Z racji tego, że edukację zaczynałem w czasach schyłku komunizmu, język naszego bratniego narodu był w szkole przedmiotem obowiązkowym. Nauka rozpoczynała się w połowie ośmioletniej podstawówki, czyli od piątej klasy. Wpajana w domu nienawiść do wszystkiego, co radzieckie sprawiła, że nawet po kolejnych czterech latach nauki w liceum moja zdolność konwersacji w języku rosyjskim stała na bardzo niskim poziomie.

Czasy się zmieniły i choć Rosja nadal potrafi być jeszcze często radziecka, to jednak już zupełnie inny kraj. W mojej poprzedniej pracy często komunikowałem się z kontrahentami zza wschodniej granicy, a tylko nieliczni władali polskim. Zostałem zmuszony do nadrabiania zaległości i, mimo iż nie ma już potrzeby, nadal uczę się intensywnie. Nie da się jednak dobrze poznać języka, w całkowitym oderwaniu od kultury narodu. Dlatego też, gdy trafiła mi się okazja przeczytania książki Wiktorii Płatowej „Kryształowa pułapka”, nie mogłem się doczekać lektury. Pierwsza sięgnęła po nią moja żona i pochłonęła w błyskawicznym tempie. Mnie poszło równie szybko.

http://www.dozamagazyn.pl/wordpress/wiktoria-platowa-krysztalowa-pulapka-recenzja/

Od przeszło roku uczę się intensywnie języka rosyjskiego. Z racji tego, że edukację zaczynałem w czasach schyłku komunizmu, język naszego bratniego narodu był w szkole przedmiotem obowiązkowym. Nauka rozpoczynała się w połowie ośmioletniej podstawówki, czyli od piątej klasy. Wpajana w domu nienawiść do wszystkiego, co radzieckie sprawiła, że nawet po kolejnych czterech...

Intryga dobrze poprowadzona,początkowo mylnie określiłam mordercę,ale zakończenie jak u Agathy Christie zaskakuje!!

Intryga dobrze poprowadzona,początkowo mylnie określiłam mordercę,ale zakończenie jak u Agathy Christie zaskakuje!!

Niesamowicie wciągająca książka. Polecam bardzo.

Niesamowicie wciągająca książka. Polecam bardzo.

Bardzo dobry kryminał, zdecydowanie polecam - Wiktoria Płatowa z całą pewnością jest w ścisłej czołówce moich ulubionych pisarek.

Bardzo dobry kryminał, zdecydowanie polecam - Wiktoria Płatowa z całą pewnością jest w ścisłej czołówce moich ulubionych pisarek.