Według mnie pozycja bardzo słaba.
W zasadzie autor stara się wykazać ,że jedynie co wiadomo ,to to, że właściwie nic nie wiadomo z wyjątkiem tego że był to zamach.
Nie wskazuje dobitnie jego zleceniodawców ,ani wykonawców -chociaż poprzez wykluczenie i kierując się starożytną zasadą -Is fecit cui prodest (ten zrobił, kto skorzystał) zdaje się wskazywać na Sowietów.
Nie rozumiem jak wogóle można było pominąc wątek córki Sikorskiego Zofi Leśniewskiej (przytacza tylko w aneksie aż 3 str opini Baliszewskiego na ten temat co wydaje mi się ordynarną kradzieżą intelektualną -czy Baliszewski wyrazil na to zgode?,śmiem wątpić )- której to ciała nigdy nie odnaleziono.
Nie omawia więc także hipotezy mówiącej o jej nieobecności podczas lotu, porwaniu i osadzeniu w obozach pod Moskwą, a później w głębi kraju, gdzie miała być z oddali widziana przez polskich oficerów, m.in. przez cichociemnego Tadeusza Kobylińskiego.
Nie został również nawet poruszony wątek bransoletki Zofii Leśniewskiej(kość słoniowa ze złotą klamrą z wygrawerowaną dedykacją. Bransoletka dawała się założyć na rękę dopiero po dłuższym namoczeniu w wodzie, a założona nie pozwalała się już zdjąć )i jak wiadomo została znaleziona kilka dni po zamachu pod dywanem w jednym z kairskich hoteli.
Nie porusza w ogóle ewentualnej wiedzy i przyzwolenia,a nawet pośredniego współuczestnictwa w zamachy Andersa (tak przynajmniej uważała żona Sikorskiego -nazywając wprost Andersa mordercą swojego męża),ani też tego ze był on najprawdopodobniej sowieckim szpiegiem (prof.Wieczorkiewicz-Anders najprawdopodobniej był sowieckim szpiegiem zwerbowanym podczas "sowieckich wczasów" na Łubiance).

Autor próbuje także całkowicie oczyścić z jakiejkolwiek podejrzeń o odpowiedzialności za zamach Churchhilla -chociaz absolutnie nie można przecież uznać że Churchill -jeśli nawet nie stał bezpośrednio za zamachem w pojedynkę czy też ramię w ramie z Sowietami -nic o nim nie wiedział i Sowieci sami wykręcili taki numer tuż pod jego nosem.
Gdyby Anglicy nie mieli nic do ukrycia w tej sprawie nie utajniali by dokumentów dotyczących tego zamachu aż do dnia dzisiejszego.
Wg mnie zamachu dokonali jednak Anglicy przy współudziale czynnym współudziale Sowietów .
Churchill nie miał wyjścia,został przez Stalina przyparty do muru-albo pozbędziecie się Sikorskiego,albo my podpisujemy separatystyczny pokój z Niemcami(zaawansowane tajne rozmowy na ten temat były prowadzone w Szwecji,a było to jeszcze przed bitwą pod Kurskiem i nie było jeszcze wiadomo kto zwycięży na wschodzie)
Sikorski był dla obu sojuszników zbyt niewygodny,a po odkryciu zbrodni Katyńskiej stwarzał reale zagrożenie zburzenia wzajemnej współpracy wojennej Anglików i Rosjan - należało go więc jak najszybciej usunąć.
Niemieckie gazety już w czerwcu ,a więc przed zamachem na Gibraltarze ukazywały karykatury Churchilla podające Sowietom na tacy głowę Sikorskiego.
Więc Is fecit, cui prodest!
Jak wiadomo Anglicy to naród cynicznych zimnych kupców i nie mają
oni żadnych przyjaciół ,mają tylko swoje interesy
Nie bardzo rozumiem dlaczego w książce poświęconej zamachowi na Gibraltarze prawie 20 % jej zawartości poświęcone jest Zbrodni Katyńskiej,jak również wszelkim tajnym służbą i policji Rosji,Anglii czy Niemiec (co ma do tego wszystkiego Krystyna Skarbek i jej tajemnicza śmierć,poruszona jest nawet sprawa zamachów na Kennediego i JP II.
Wszystko do jednego wora.
W sumie nie polecam!

Według mnie pozycja bardzo słaba.
W zasadzie autor stara się wykazać ,że jedynie co wiadomo ,to to, że właściwie nic nie wiadomo z wyjątkiem tego że był to zamach.
Nie wskazuje dobitnie jego zleceniodawców ,ani wykonawców -chociaż poprzez wykluczenie i kierując się starożytną zasadą -Is fecit cui prodest (ten zrobił, kto skorzystał) zdaje się wskazywać na Sowietów.
Nie...