1. Połowę stron z tej książki mogłaby zostać z niej wycięta i nie zaszkodziłoby to jej.

Autor pisuje dzieje Wenecji (względnie pobieżnie) od VIII wieku, a Bizancjum od początku XI wieku (to już bardzo szczegółowo).

Po co? Czemu to ma służyć? Mieliśmy krok po kroku prześledzić historię upadku Cesarstwa Wschodniego ALE to nie jest w ogóle potrzebne gdy mówimy o oblężeniu Konstantynopola w 1453 roku.
Czytelnik zapewne poznał już wcześniej historię Cesarstwa od 1081 po 1261. To co może być dla niego ciekawe to mniej popularny okres późniejszy, gdy Bizancjum traciło wpływy i teren stopniowo na rzecz Bułgarii, Serbii, Genui, Wenecji i Turków. Względne okresy stabilizacji jak za Jana VI Kantakuzena.

2. Druga część to opis XV wiecznych wypadków i wreszcie samych walk o Konstantynopol. Nie jest to aż tak szczegółowe jak mogłoby być (np. nie widziałem wzmianki o śmierci Urbana w wyniku eksplozji jego wielkiej armaty).

3. Skoro o uzbrojeniu mowa... Nie ma jego opisu. Ani opisu armii. Ani też sztuki oblężniczej czy floty.

4. Dzieje Sułtanatu Rum czy Sułtanatu Osmańskiego to niestety margines w tej książce. W "Warnie" zrobiono to o wiele lepiej.

1. Połowę stron z tej książki mogłaby zostać z niej wycięta i nie zaszkodziłoby to jej.

Autor pisuje dzieje Wenecji (względnie pobieżnie) od VIII wieku, a Bizancjum od początku XI wieku (to już bardzo szczegółowo).

Po co? Czemu to ma służyć? Mieliśmy krok po kroku prześledzić historię upadku Cesarstwa Wschodniego ALE to nie jest w ogóle potrzebne gdy mówimy o oblężeniu...

Jedna ze smutniejszych książek, jakie czytałem do tej pory. Autor zaczyna od samego początku, następnie przechodzimy do kolejnych wzlotów i upadków. Tych drugiej jest oczywiście więcej. Wzajemne animozje, brak działania na rzecz cesarstwa, tylko patrzenie, co by uszczknąć dla siebie i pomysłu na zablokowanie działań Wenecji, kiedy była jeszcze szansa na to.

Jedna ze smutniejszych książek, jakie czytałem do tej pory. Autor zaczyna od samego początku, następnie przechodzimy do kolejnych wzlotów i upadków. Tych drugiej jest oczywiście więcej. Wzajemne animozje, brak działania na rzecz cesarstwa, tylko patrzenie, co by uszczknąć dla siebie i pomysłu na zablokowanie działań Wenecji, kiedy była jeszcze szansa na to.

Ekstremalnie przydługie wprowadzenie. O ile w HB lubię przedstawienie sytuacji przed bitwą nawet w długim okresie przed bitwą, to nie chodzi mi o takie coś jak jest tutaj. Książka przez to przemęczona.

Ekstremalnie przydługie wprowadzenie. O ile w HB lubię przedstawienie sytuacji przed bitwą nawet w długim okresie przed bitwą, to nie chodzi mi o takie coś jak jest tutaj. Książka przez to przemęczona.

Przyznam że książka mnie rozczarowała. Ja rozumiem, że trzeba jakoś przedstawić kontekst historyczny, ale nie w ten sposób. Przez 80% książki mamy wyliczenie kto, z kim, kiedy, na przestrzeni kilkuset lat. Natłok nazwisk, miejsc, dat i faktów. Zbędnych. Końcówka dotycząca samego oblężenia i zdobycia Konstantynopola odrobinę lepsza, ale szału nie ma. To już bardziej jest interesująca książka Puszkarz Orbano Zofii Kossak, chociaż to w zasadzie literatura piękna dla młodzieży.

Przyznam że książka mnie rozczarowała. Ja rozumiem, że trzeba jakoś przedstawić kontekst historyczny, ale nie w ten sposób. Przez 80% książki mamy wyliczenie kto, z kim, kiedy, na przestrzeni kilkuset lat. Natłok nazwisk, miejsc, dat i faktów. Zbędnych. Końcówka dotycząca samego oblężenia i zdobycia Konstantynopola odrobinę lepsza, ale szału nie ma. To już bardziej jest...

Z jednej strony dzięki autorowi otrzymałem przegląd historii Bizancjum, Wenecji oraz państw bałkańskich od bez mała 1000 roku, z drugiej strony podane było to w formie wyliczanki historycznej, takiej, której nie zyczyłbym swojemu dziecku w szkole. Brakowało takiego jakiegoś podejścia i spojrzenia na sprawy bardziej holistycznie, z jajem, syntetycznie i z ujęciem tendencji. sporo nazw miejscowości - mapy na koniec a to i tak niewiele. Wyliczanka postaci historycznych - na końcu parę drzewek genealogicznych ale nie wiem dlaczego akurat te a nie inne.
Jak wspominane w innych recenzjach - o samym 1453 roku niewiele, raptem końcówka książki. Przydałoby się więcej o tym co wydarzyło się po upadku Konstantynopolu. Z lektury tej książki wyciągam wniosek, że tylko Wenecja i Genua zadbały o utrzymanie przywilejów handlowych a reszta Europy miała wyłożone. A nie do końca jestem tego pewien.
W tej wyliczance historycznej przez 65% książki umykają doniosłe bitwy, typu krucjata w 1204 roku czy też Kosowe Pole 1389 - to były zmieniające bieg historii wydarzenia, autor je opisuje beznamiętnie, jako kolejne z brzegu.
Sumarycznie dużo się dowiedziałem dzięki tej pozycji, ale aż żal, że nie w lepszej postaci.

Z jednej strony dzięki autorowi otrzymałem przegląd historii Bizancjum, Wenecji oraz państw bałkańskich od bez mała 1000 roku, z drugiej strony podane było to w formie wyliczanki historycznej, takiej, której nie zyczyłbym swojemu dziecku w szkole. Brakowało takiego jakiegoś podejścia i spojrzenia na sprawy bardziej holistycznie, z jajem, syntetycznie i z ujęciem tendencji....

,,Konstantynopol 1453" to doskonały przykład przeciętności. Nie jest książka bardzo zła i zawiera prawie wszystkie elementy niezbędne w pozycji z tej serii. Problem w tym, że żaden z nich nie został wykonany lepiej niż poprawnie. Irytuje zwłaszcza monstrualny wstęp, obejmujący historię Bizancjum... od 1025 roku. Dobrze, że nie zaczyna się wraz z założeniem Rzymu. Kolejne rozdziały obejmują szereg konfliktów wewnętrznych w cesarstwie, krucjaty i jego powolny upadek - wszystko podane w nieznośnie suchej, wręcz wikipedycznej formie. Sami Turcy pojawiają się dopiero w jakiejś 1/3 książki, a samo oblężenie (wraz z przygotowaniami) zajmuje zaledwie cztery rozdziały i zaczyna się na 179 stronie! Potencjał walczących stron został przedstawiony po macoszemu - autor ograniczył się do informacji ile liczyła ludność Konstantynopola i że obrońcy dysponowali dużą ilością amunicji, a o stronie tureckiej niemal nic nie wiadomo.
Co ciekawe, ten króciutki opis jest ciekawy i czytałem go z przyjemnością. Dobrym uzupełnieniem tekstu jest mapa, jednak mogła by być dokładniejsza - dla przykładu nie jest na niej zaznaczona Kerkeporta, furta którą tureckie oddziały wdarły się do miasta, zatem lokacja stosunkowo ważna. Uzupełnieniem tekstu są liczne ilustracje, ale z samym oblężeniem nie sobą one zbyt związane. Bardzo dużą wadą tej pozycji jest również brak bibliografii. Dlatego też moja ocena nie może być wysoka - jeżeli jest to historia kryzysu i upadku cesarstwa, to większa część książki jest koszmarnie nudna. Jeżeli natomiast mam ją oceniać opis bitwy - na co wskazywałby tytuł - to jest całkowicie nie na temat. Niezależnie od tego, co wybierzemy, to znaczna część lektury jest stratą czasu. Szkoda, bo lubię książki tego autora.

,,Konstantynopol 1453" to doskonały przykład przeciętności. Nie jest książka bardzo zła i zawiera prawie wszystkie elementy niezbędne w pozycji z tej serii. Problem w tym, że żaden z nich nie został wykonany lepiej niż poprawnie. Irytuje zwłaszcza monstrualny wstęp, obejmujący historię Bizancjum... od 1025 roku. Dobrze, że nie zaczyna się wraz z założeniem Rzymu. Kolejne...

„Konstantynopol 1453” Mariana Witaska wbrew tytułowi nie jest poświęcony zajęciu bizantyńskiej stolicy przez Turków. Autor postanowił w tej pracy ukazać dzieje Bizancjum od XI wieku, a upadek Miasta zajmuje tylko niewielki, końcowy fragment książki. Przy okazji dużo miejsca poświęcił takim zagadnieniom, jak dzieje ruchu krucjatowego czy historia Republiki Weneckiej. Te poboczne kwestie zajmują około dwóch trzecich treści, a więc zdecydowanie za dużo. Przeładowanie pracy informacjami o dziejach Bizancjum od XI wieku sprawiło, że zabrakło miejsca na tak ważne tematy, jak np. wojskowość turecka i bizantyńska XV stulecia, czy kultura epoki Paleologów. Uważam, że Autor „zmarnował” bardzo interesujący temat i postawił – kosztem istotnych zagadnień – na bardzo ogólne zarysowanie historii Bizancjum.

Zastrzeżenia wzbudzają także kwestie formalne. Autor nie przedstawił żadnej bibliografii, nie umieścił w przypisach ani jednego (sic!) opracowania ograniczając się jedynie do odniesień o charakterze źródłowym. W przypisach natomiast często pojawiają się informacje dotyczące bezpośrednio narracji, które spokojnie mogłyby się znaleźć w tekście głównym. Dużo jest w książce drobnych niedociągnięć merytorycznych i redakcyjnych (np. niekonsekwentne stosowanie nazw własnych). Całość narracji jest niezwykle powierzchowna, brak jakiejkolwiek analizy wydarzeń. Czytelnik polski może sięgnąć po znacznie lepsze opracowania zarówno całych dziejów Bizancjum, jak i jego ostatnich dni. Moim zdaniem „Konstantynopol 1453” Mariana Witaska to bardzo słaba pozycja i nie sposób jej polecić miłośnikom historii.

Tomasz Babnis

„Konstantynopol 1453” Mariana Witaska wbrew tytułowi nie jest poświęcony zajęciu bizantyńskiej stolicy przez Turków. Autor postanowił w tej pracy ukazać dzieje Bizancjum od XI wieku, a upadek Miasta zajmuje tylko niewielki, końcowy fragment książki. Przy okazji dużo miejsca poświęcił takim zagadnieniom, jak dzieje ruchu krucjatowego czy historia Republiki Weneckiej. Te...

Książka nierówna. Dłużący się i suchy jak z podręcznika wstęp na 2/3 książki. Niewiele ciekawostek. Oblężenie jakieś takie suche... Już się chyba autor zmęczył - co widać już najbardziej w części poświęconej skutkom. Niemniej jednak historia wspaniała. 7/10.

Książka nierówna. Dłużący się i suchy jak z podręcznika wstęp na 2/3 książki. Niewiele ciekawostek. Oblężenie jakieś takie suche... Już się chyba autor zmęczył - co widać już najbardziej w części poświęconej skutkom. Niemniej jednak historia wspaniała. 7/10.

Świetny opis oblężenia Konstantynopola i zdobycia miasta przez Turków. Szeroko opisuje zarówno wydarzenia poprzedzające bitwę jak i same walki wraz z ich skutkami.

Świetny opis oblężenia Konstantynopola i zdobycia miasta przez Turków. Szeroko opisuje zarówno wydarzenia poprzedzające bitwę jak i same walki wraz z ich skutkami.