Tak jak postanowiłam ruszyłam wczoraj po ''Kobietę w podróży''chcę delektować się każdym słowem Pani Romy Ligockiej,słowo za słowem,opowieść za opowieścią...i tak zrobiłam!Na kilka godzin przed snem ''połknęłam''tę kolejną część wspomnień.Nie jest chronologicznie, ale przez to też ciekawie.Wraca się do wątków już znajomych po ''Dziewczynce w czerwonym płaszczyku''ale też nie wprowadza to w stan znudzenia, wręcz przeciwnie ma się pewnego rodzaju świadomość iż jest się kimś znajomym opowiadającej te historie,kto już słyszał te opowieści,zna osoby ich imiona, pewne fakty z ich życia, ale ma możliwość ich dopełnienia,dopytania:-)Jest w tych wspomnieniach wiele refleksyjnych myśli.Zdanie które mi utkwiło i do teraz pulsuje w głowie, to bardzo krótki fragment z pobytu w modnej knajpie,wśród artystów i tego całego artystycznego splendoru: F."Popełniasz błąd, Roma- odezwał się Florentin, aktor, po mojej prawej ręce- że nie bierzesz LSD. To niesamowicie poszerza świadomość.
R."Mnie i własnej duszy zbyt wiele", chciałam zacytować Heinego.Ale i tak by nie zrozumiał.
WŁASNEJ DUSZY ZBYT WIELE...właśnie to czuję czytając w prawdzie dopiero drugą książkę tej autorki, ale uśmiecham się, że przede mną następnych dziewięć.

Tak jak postanowiłam ruszyłam wczoraj po ''Kobietę w podróży''chcę delektować się każdym słowem Pani Romy Ligockiej,słowo za słowem,opowieść za opowieścią...i tak zrobiłam!Na kilka godzin przed snem ''połknęłam''tę kolejną część wspomnień.Nie jest chronologicznie, ale przez to też ciekawie.Wraca się do wątków już znajomych po ''Dziewczynce w czerwonym płaszczyku''ale też...