"Blombę" dostałam pewnego wieczoru, podczas którego starałam wbić sobie do głowy, że nie warto przejmować się zazdrosnymi i płytkimi osobami. Mimo wszystko, ucieszona długo wyczekiwaną przesyłką, zasiadłam do czytania. Myśli nerwowo krążyły wokół ludzkiej głupoty, której byłam świadkiem. Ku memu zdziwieniu już po przeczytaniu pierwszych kartek książki na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Zapomniałam nawet co było powodem złego nastroju.

Główną bohaterką "Blomby" jest młoda i naiwna dziewczyna. Dzięki wstawiennictwu swej ciotki Hanki podejmuje pracę w biurze podróży. Ciotka jest dla bohaterki autorytetem, jej rad stara się przestrzegać z głębokim zaangażowaniem. Od pierwszych stron tej zabawnej książki dostrzegamy, iż mamy do czynienia z dziewczyną bezgranicznie szczerą, prostolinijną. Blomba nie rozumie, dlaczego ludzie mają do niej pretensje, gdy mówi prawdę. Zmuszona do kłamstwa omija dany temat budując na nim następne wątki rozmowy, po to tylko, by nie skłamać.
Czytając "Blombę" natrafiamy na zaskakujące sytuacje z życia spostrzegawczej kobietki, które sama nam przedstawia. Opisane przez nią wydarzenia śmieszą czytelnika. Wynika to z nazbyt dosłownego pojmowania rzeczywistości przez bohaterkę. Jej nieskomplikowany charakter i naiwność sprawiają, że podczas czytania nieraz kręcimy głową ze zdziwienia. Można by pomyśleć, że jest nierozgarnięta i mało inteligentna. Wywołuje irytację nie tylko w swoim szefie, lecz również w współpracownikach. Niejednokrotnie wzbudza politowanie, ale jest bardzo empatyczna i kobieca.

Książkę przeczytałam jednym tchem. Podczas tej lektury zrelaksowałam się i odprężyłam. Dotarło do mnie, że niepotrzebnie się przejmuję. Autorka świetnie potrafi od pozornych błahostek przejść do poważnych sprawy, a rzeczy dużej wagi zmniejszyć do wielkości ziarenka kawy. To istny majstersztyk humoru i ukazanie relatywizmu wartości uznawanych za wielkie. Próba stworzenia tak groteskowego świata mogła udać się jedynie osobie inteligentnej, potrafiącej zdystansować się wobec rzeczywistości, obdarzonej specyficznym poczuciem humoru. Polecam.

Joanna Markowska

"Blombę" dostałam pewnego wieczoru, podczas którego starałam wbić sobie do głowy, że nie warto przejmować się zazdrosnymi i płytkimi osobami. Mimo wszystko, ucieszona długo wyczekiwaną przesyłką, zasiadłam do czytania. Myśli nerwowo krążyły wokół ludzkiej głupoty, której byłam świadkiem. Ku memu zdziwieniu już po przeczytaniu pierwszych kartek książki na mojej twarzy...