Piękna powieść o destrukcyjnej pogoni za ideałem, ułudzie, za półbóstwem zrodzonym w snach podświadomości, za przeszłością „lepszą” niż „teraz”. Ponętna i przerażająca.

Kreacja świata jest zaprawdę oszałamiająco rewelacyjna. Las rzeczywiście żyje na stronach książki Holdstok'a. Mityczność i magia przeplatają się jednocześnie kusząc ,niepokojąc - las przeraża, ale trudno mu się oprzeć. Pierwotny instynkt, wyjący i szarpiący się ku lasom tak bliskim niegdyś człowiekowi. Gigantyczny twór archetypiczny.

To wspaniała opowieść o pragnieniach, niemożliwych do spełnienia marzeniach, utraconym czasie i ranach odniesionych (w przenośni i dosłownie) podczas prób uzyskania tego, co najskrytsze w duszy człowieka. Szaleńcza pogoń za tym, co nie należy do nas, a jedynie jest naszym pożądaniem. A wszystko to jedynie plamy na skraju pola widzenia, nieuchwytne, zamazane, niepełne, które ożywają po to, by ranić, nęcić i kusić, a czasem dać odrobinę wykradzionego szczęścia, które natychmiast jest nam odebrane. Zostaje tylko nadzieja. Ale ona jest tylko ułudą... Jak w legendzie.

To też historia zmian postrzegania ludzkiego na przestrzeni wieków, jak i świadectwo, tego, jak wielki wpływ ma na człowieka kultura, spuścizna przodków; choćby podświadomie.

Bardzo magiczna powieść, oryginalna i mocna, ale nie rewelacyjna. Może przez głównego bohatera, który w porównaniu z Christianem czy Keeton'em, drugoplanowi postaciami; wydaje mi się mdła. Nieco zbyt dosadnie opętana swoistemu wcieleniu Galatei. I za to duży minus, bo cytując poetę „i kota można zagłaskać”. A przesadna ckliwość w obrębie tak epickiego świata zakrawa na bluźnierstwo.

Piękna powieść o destrukcyjnej pogoni za ideałem, ułudzie, za półbóstwem zrodzonym w snach podświadomości, za przeszłością „lepszą” niż „teraz”. Ponętna i przerażająca.

Kreacja świata jest zaprawdę oszałamiająco rewelacyjna. Las rzeczywiście żyje na stronach książki Holdstok'a. Mityczność i magia przeplatają się jednocześnie kusząc ,niepokojąc - las przeraża, ale trudno mu...