"Dom i Świat" nie jest zwykłą powieścią, do której przyzwyczaiły nas, Europejczyków, lektury szkolne autorstwa pozytywistycznych dydaktofilów. Bo ta książka nie narzuca gotowych rozwiązań, jak robili to Prus i Sienkiewicz, ale uczy myśleć.

Ale od początku. Kompozycja "Domu i Światu" nie należy do klasycznych. Przypomina ona zapach stworzony przez genialnego perfumiarza. Powieść nie ma rozpoczęcia, kulminacji i epilogu - historia ewoluuje, zmienia swoje ubarwienie i nasycenie jak perfumy na skórze nadgarstka. Ciężko określić, kiedy głowa powieści zmienia się w jej serce, a kiedy baza ulatnia się ze skóry, a sam zapach staje się jego projekcją w umyśle czytelnika. Pisarz bowiem idealnie wyważył surowość i gorzkość rozsądku (którą w tej książce reprezentuje Nikhil) i podążania drogą sprawiedliwości oraz słodycz i ekstazę zgubnej namiętności (Sandip). To walka dwóch zupełnie innych żywiołów, które targają nie tylko Bimalą, ale również i nami. Opisana pięknymi, niemalże poetyckimi słowami historia, dzięki rozmyślaniom postaci, posiada duży ładunek realizmu, co świadczy o mistrzostwie Rabindranatha Tagore'a.
Chociaż historia jest głęboko zakorzeniona w historii i mentalności mieszkańców Indii, jednak jest to powieść-przypowieść, która dziś dalej poraża swoim autentyzmem. Głębokie przemyślenia zmuszają czytelnika do rozważenia swojej ścieżki życia, a nawet do zawrócenia z wcześniejszej drogi.

Gdyby ta opowieść była opowiedziana zapachową kompozycją spryskiwaną atomizerem, musielibyśmy oddawać mnóstwo pieniędzy, byśmy mogli poznać jego piękno i egzotykę. Na szczęście ta opowieść została spisana na papier przez indyjskiego noblistę i nie trzeba płacić za jej bogactwa złotem. Natomiast wymagana jest inna gotówka, której potrzeba naprawdę wiele - to zdolność nad filozoficznymi refleksjami i spojrzeniem na swoją wolność prawdziwymi oczyma.

To haute couture literatury.

"Dom i Świat" nie jest zwykłą powieścią, do której przyzwyczaiły nas, Europejczyków, lektury szkolne autorstwa pozytywistycznych dydaktofilów. Bo ta książka nie narzuca gotowych rozwiązań, jak robili to Prus i Sienkiewicz, ale uczy myśleć.

Ale od początku. Kompozycja "Domu i Światu" nie należy do klasycznych. Przypomina ona zapach stworzony przez genialnego perfumiarza....