Autyzm jest chorobą rozpoznaną, ale wciąż mało wiemy o jej przyczynach i wszelkich odmianach, gdyż ocenia się, że nie ma na świecie dwóch tak samo zachowujących się osób z tą chorobą. Być chorym jest nadzwyczaj trudno, najczęściej bowiem chory zdaje sobie świetnie sprawę ze swojej odmienności, z którą nie może sobie poradzić. Żyć z chorym jest równie trudno. Właśnie o tych obustronnych trudnościach jest książka Freihowa, ojca chorującego na autyzm Gabriela. Tytułowy bohater zmaga się każdego dnia z chorobą. Jest bystry, uzdolniony językowo, a jednocześnie zupełnie bezradny wobec własnych wybuchów gniewu, wobec całkowitego niezrozumienia przenośni, metafor, pozornych nielogiczności, czyli paradoksów jakie w życiu każdego się zdarzają. Musi mieć uporządkowane logicznie życie. Wszelkie zmiany go przerażają, napawa strachem nawet zmiana jadłospisu dziennego. Zadaje wciąż pytania, na które nikt nie potrafi udzielić mu logicznej odpowiedzi – takiej, która zadowoli jego specyficznie reagujący mózg. Autor książki cierpi z tego powodu. Mówi otwarcie o swoim smutku, o tym, że czasem musi oddalić się z domu, by sobie z obciążeniem chorego syna poradzić, że bywają dni pełne bólu, bezsilności i strachu. Ale jednocześnie pokazuje, że zdarzają się również chwile piękne, cudowne, w których dziękuje, że ma tak wyjątkowego syna – ostatniego z dzieci, bo w rodzinie są jeszcze dwaj starsi bracia i siostra - całkowicie zdrowi. Książka tchnie mimo wszystko optymizmem, choć opisuje życie trudne, życie wypełnione i podporządkowane chorobie. Te lektura bardzo osobista. List do syna, choć może i list do wszystkich ludzi, który coś uświadamia, coś naświetla. Warto być odbiorcą tej epistoły.

Autyzm jest chorobą rozpoznaną, ale wciąż mało wiemy o jej przyczynach i wszelkich odmianach, gdyż ocenia się, że nie ma na świecie dwóch tak samo zachowujących się osób z tą chorobą. Być chorym jest nadzwyczaj trudno, najczęściej bowiem chory zdaje sobie świetnie sprawę ze swojej odmienności, z którą nie może sobie poradzić. Żyć z chorym jest równie trudno. Właśnie o tych...