Brud czy woda rządzą światem :-)
Biorąc do rąk książkę spodziewałam się czegoś innego, nie jest to historia brudu lecz bardziej wody w kontekście mycia się.
Starożytni używali wody w nadmiarze, łaźnie stawały się miejscem schadzek kochanków. Święci średniowieczni nie myli się prawie wcale, a z chęcią myli innych, szczególnie tych chorych na trąd. Na dworach częściej zmieniano koszule niż myto się, a mimo, że wszędzie pisano jak sąsiedzi brzydko pachną sami bogaci nie robili nic, aby polepszyć wokół siebie zapach. Później mamy myjących się, albo niemyjących się Anglików, Francuzów, Niemców i perfekcyjnych Amerykanów. Od połowy książki rozpoczyna się już współczesność, USA i dbałość o to, ażeby nie pachnąć jak „człowiek”, historie płynów do ust, podpasek, wybielaczy do zębów, dezodorantów. Reklama dźwignią handlu, niestety ta negatywna: „Źle, że pachniesz sobą”. Ta nadmierna higiena jest powodem badań nad „tabletką brudu”.
Książka dla mnie jest nie tyle historią brudu, lecz zarysem, część starożytno-nowożytna była znana, choć z uśmiechem na ustach czytałam porady, że panie do spa powinny jechać same, aby wypocząć należy męża zostawić w domu. Część amerykańska bardzo rozbudowana, niestety inne kontynenty pominięte. Sporo ikonografii i bibliografii więc dla chętnych pogłębienia tematu doskonała.

Brud czy woda rządzą światem :-)
Biorąc do rąk książkę spodziewałam się czegoś innego, nie jest to historia brudu lecz bardziej wody w kontekście mycia się.
Starożytni używali wody w nadmiarze, łaźnie stawały się miejscem schadzek kochanków. Święci średniowieczni nie myli się prawie wcale, a z chęcią myli innych, szczególnie tych chorych na trąd. Na dworach częściej...