Na książkę po opisach i opiniach byłam wręcz napalona. Tym bardziej, że niedawno skończyłam "Trupią Farmę".
Sapanet ma lekkie pióro (albo to zasługa dobrego tłumacza), jednak jego anegdotki też są lekkie. Tzn w moim odczucia. Bo panuje tutaj bardziej opis miejsca, sytuacji, właśnie jako śledczego, nie jako lekarza. Zabrakło mi konkretnych opisów autopsji, czyli tego, co w moim odczucia jest tak ważne w pracy lekarza sądowego.
Kilka trupów, kilku denatów, kilku żywych, anegdotki i opowiastki na jedną czy dwie strony, coś tak łagodnego, jak się opisuje powierzchownie w kronikach policyjnych. Delikatnie. Takie trochę liźnięte, takie trochę przyzwyczajanie się do tematu.
Nie mogę odmówić mu humoru, zdanie "trzeba być kretynem, żeby tak się wpakować w trupa i w nim utkwić!" mnie urzekło niesamowicie. A jednak.. Ta książka w jakimś stopniu mnie rozczarowała. Nie spełniła nadziei. Szkoda, może spodziewałam się czegoś mocniejszego, krwawszego, makabrycznego? Dostałam zbiór miłych i śmiesznych opowiastek. Czasami nieśmiesznych. Czasami niemiłych. Ale jednak, nie tego się spodziewałam.

Na książkę po opisach i opiniach byłam wręcz napalona. Tym bardziej, że niedawno skończyłam "Trupią Farmę".
Sapanet ma lekkie pióro (albo to zasługa dobrego tłumacza), jednak jego anegdotki też są lekkie. Tzn w moim odczucia. Bo panuje tutaj bardziej opis miejsca, sytuacji, właśnie jako śledczego, nie jako lekarza. Zabrakło mi konkretnych opisów autopsji, czyli tego, co w...