Ciekawa historia, podana w przystępnej formie. Główna bohaterka irytująca momentami. Ale ogólnie miło spędzony czas.

Ciekawa historia, podana w przystępnej formie. Główna bohaterka irytująca momentami. Ale ogólnie miło spędzony czas.

Obcowanie z bohaterami wykreowanymi przez panią Quick było nieprzyjemnym i niemal fizycznie bolesnym doświadczeniem.
Wprawdzie wobec tego gatunku literackiego (romans historyczny) nie mam wygórowanych wymagań, bo ma relaksować, bawić i oderwać myśli od szarości dnia codziennego, lecz mimo tego chciałabym, żeby nawet taka lektura trzymała jakiś przyzwoity poziom. A przynajmniej nie urągała inteligencji czytelniczkom, które po nią sięgają.
Tymczasem w „Ginewrze” mamy do czynienia z jakimś totalnym poplątaniem z pomieszaniem. Trochę tak, jakby autorka z kilku pomysłów wykorzystanych już gdzie indziej na siłę chciała sklecić kolejną książkę, licząc na to, że nikt tego nie zauważy…
Phoebe niby taka dzielna i odważna, do tego mądra i sprytna (co autorka musi wielokrotnie podkreślać, bo jakoś tego nie widać) , w rzeczywistości jest wyjątkowo głupią istotą. Bez chwili namysłu pakuje się w kłopoty, oburza się, kiedy ktoś chce ją przed nimi chronić, a potem czeka na swojego Lancelota, żeby wybawił ją z opresji. Nie można też nie dostrzec, że non stopem plecie piramidalne bzdury.
Jej rycerz na białym koniu z kolei, pomimo zarzekania się, że owym rycerzem nie jest, robi wszystko, co w jego mocy, żeby zadać kłam własnym słowom. Do tego pani Quick nie może się zdecydować, czy zrobić z niego tyrana i despotę, pozbawionego złudzeń zimnego drania, porzuconego kochanka, czy też rasowego arystokratę, który trzyma uczucia na wodzy, bądź zakochanego wrażliwca i człowieka zdolnego do wielkich poświęceń w imię miłości. W efekcie wszystko to zmiksowała w jednej personie i prawda jest taka, że z tego nadmiaru biedny Gabriel jest płaski i nijaki.
Fabuła miałka (przygód wprawdzie nasi bohaterowie mają co niemiara, ale sensu w niektórych nie ma za trzy grosze),dialogi drętwe i nie pasujące ani do epoki, ani do klasy społecznej, w której się toczą, realia życia w XIX- wiecznym Londynie zupełnie wykoślawione, totalne wypaczenie takich haseł jak „honor” i „dżentelmen” (tudzież brak wiedzy, co one uosabiały i jakie miały znaczenie dla brytyjskiego arystokraty).
Mogłabym tak wymieniać jeszcze długo, ale w niczym nie zmieni to mojej ogólnej oceny tej pozycji: słabo, bardzo słabo.

Obcowanie z bohaterami wykreowanymi przez panią Quick było nieprzyjemnym i niemal fizycznie bolesnym doświadczeniem.
Wprawdzie wobec tego gatunku literackiego (romans historyczny) nie mam wygórowanych wymagań, bo ma relaksować, bawić i oderwać myśli od szarości dnia codziennego, lecz mimo tego chciałabym, żeby nawet taka lektura trzymała jakiś przyzwoity poziom. A...

Panna Phoebe Clarington wyraźnie wkracza w wiek staropanieński.
Rodzina staje na głowie, żeby wydać ją za mąż.

Niespodziewanie na horyzoncie pojawia się Wylde- majętny przystojny hrabia, który niedawno powrócił do Anglii z Mórz Południowych.
Decyduje się na poślubienie Phoebe.

Czy jednak wie na co się pisze ?

Czy zdoła sobie poradzić z zuchwałą małżonką ?

A co najważniejsze... Czy zdoła ją pokochać, jeśli w przeszłości zawodził się na wszystkich, których obdarzył głębszym uczuciem ?

Panna Phoebe Clarington wyraźnie wkracza w wiek staropanieński.
Rodzina staje na głowie, żeby wydać ją za mąż.

Niespodziewanie na horyzoncie pojawia się Wylde- majętny przystojny hrabia, który niedawno powrócił do Anglii z Mórz Południowych.
Decyduje się na poślubienie Phoebe.

Czy jednak wie na co się pisze ?

Czy zdoła sobie poradzić z zuchwałą małżonką ?

A co...

Na przewietrzenie po < zabili go i uciekl > serwowanym w serii awantur o Sigmie i jej pochodnych - romansidelko w dlugich sukniach . Narwana glowna heroina - siejaca zamet brakiem rozumku jak potrzasana burza hormonow nastolatka a nie 25-letnia kobieta . I chmurny-durny heros , co to niby zimny jak glaz polodowcowy a pali sie do panny jakby mu za to doplacali..:P Dziewoja wciaz gledzi o rycerzach , honorze i tak na serio sama nie wie czego chce. Junak ( lekko podstarzaly , 34 na karku ) mocno rżnie zdeptanego przez LOS zimnego drania a jednoczesnie biega za panna jak zajac za mloda kapusta. Na rozruszanie sytuacji wrzucono bylego wielbiciela co niby mial szlachetnym byc a jednak nie byl .A ze w tamtych czasach , bez netu i wujka google musieli do prawdy dochodzic na macanego a nie jednym kliknieciem - zamieszania starczylo na caly tomik .

Na przewietrzenie po < zabili go i uciekl > serwowanym w serii awantur o Sigmie i jej pochodnych - romansidelko w dlugich sukniach . Narwana glowna heroina - siejaca zamet brakiem rozumku jak potrzasana burza hormonow nastolatka a nie 25-letnia kobieta . I chmurny-durny heros , co to niby zimny jak glaz polodowcowy a pali sie do panny jakby mu za to doplacali..:P Dziewoja...

Przyjemnie się czytało, ale czasami główna bohaterka mnie irytowała i fabuła była miejscami do bólu banalna.

Przyjemnie się czytało, ale czasami główna bohaterka mnie irytowała i fabuła była miejscami do bólu banalna.

Szczerze powiedziawszy wzięłam tą książkę przez przypadek , ale kiedy przeczytałam kilka pierwszych stron wręcz chciałam skakać z radości ze wpadła mi ona w ręce. Ogólnie lubię tą pisarkę ale historia zawarta w tej książkę była na prawdę oszałamiająca . Może kilka osób wypowie się że historia jest prawie taka sama jak w każdych romansach które są przenoszone w tamte czasy ale ja się z nimi nie zgodzę , ponieważ zdarzenia zawarte w tej powieści są na prawdę wspaniałe i moim zdaniem oryginalne . I ze szczerym sercem zachęcam do przeczytania tej książki ponieważ narzuca ona nam zupełnie inne spojrzenie na sprawy związane z małżeństwem .

Szczerze powiedziawszy wzięłam tą książkę przez przypadek , ale kiedy przeczytałam kilka pierwszych stron wręcz chciałam skakać z radości ze wpadła mi ona w ręce. Ogólnie lubię tą pisarkę ale historia zawarta w tej książkę była na prawdę oszałamiająca . Może kilka osób wypowie się że historia jest prawie taka sama jak w każdych romansach które są przenoszone w tamte czasy...

Najsłabszą stroną tej powieści są jej bohaterowie. Szczególnie główna bohatera. Ciągłe gadanie o rycerzach było naprawdę męczące i irytujące, ponieważ przypominały wyidealizowane wyobrażenia współczesnej nastolatki, zdecydowanie poniżej lat 15. Błagam, porażka. Miał być fajny romans, wyszła nudnawa, irytująca historyjka dla naiwnych.

Najsłabszą stroną tej powieści są jej bohaterowie. Szczególnie główna bohatera. Ciągłe gadanie o rycerzach było naprawdę męczące i irytujące, ponieważ przypominały wyidealizowane wyobrażenia współczesnej nastolatki, zdecydowanie poniżej lat 15. Błagam, porażka. Miał być fajny romans, wyszła nudnawa, irytująca historyjka dla naiwnych.

To coś należało do gorszych wersji książek tej autorki. Była raczej słaba. Przeczytałam szybko, troszkę nieuważnie. Bohaterowie byli tacy sobie. Ona trochę oderwana od rzeczywistości i przesłodzona i naiwna strasznie. On nijaki, dominujący, ale taki jakiś nie za bardzo. Historia trochę głupia, nie trzymał się to kupki i było chaotyczne. Nie polecam.

To coś należało do gorszych wersji książek tej autorki. Była raczej słaba. Przeczytałam szybko, troszkę nieuważnie. Bohaterowie byli tacy sobie. Ona trochę oderwana od rzeczywistości i przesłodzona i naiwna strasznie. On nijaki, dominujący, ale taki jakiś nie za bardzo. Historia trochę głupia, nie trzymał się to kupki i było chaotyczne. Nie polecam.

Fatalnie napisana książka. Najgorsza jaką kiedykolwiek czytałam.

Fatalnie napisana książka. Najgorsza jaką kiedykolwiek czytałam.

Jedna ze slabszych ksiazek autorstwa Amandy Quick. Jak niemal we wszystkich jej powiesciach mamy silna i niezalezna heroine, ktora czasami moze irytowac. Jak i silny meski charakter, ktory czasami popada w zaborczosc. Tym razem, wszytkie te cechy byly zbyt silne i nawyrost. Moje granice ich tolerencji zostala przekroczona. Niezaleznosc Pheobe graniczyla z glupota, a zaborczosc Gabrialla z despotyzmem. Przyznac jednak musze, ze pierwsza polowe ksizki, przeczytalam z zapartym tchem, lecz pozniej watek romantyczny zszedl na tor boczny i najwazniesze stalo sie ujawnine prawdy o jednej z istotniejszych postci.

Jedna ze slabszych ksiazek autorstwa Amandy Quick. Jak niemal we wszystkich jej powiesciach mamy silna i niezalezna heroine, ktora czasami moze irytowac. Jak i silny meski charakter, ktory czasami popada w zaborczosc. Tym razem, wszytkie te cechy byly zbyt silne i nawyrost. Moje granice ich tolerencji zostala przekroczona. Niezaleznosc Pheobe graniczyla z glupota, a...