Ta dość krótka powieść narobiła niemało zamieszania. W krajach Zatoki Perskiej i w Sudanie jej wydawanie i rozpowszechnianie zostało zakazane na bardzo długo. W Sudanie ten nakaz nadal obowiązuje.
At-Tajjib Salih ukazuje poprzez narrację głównego bohatera kontrast pomiędzy Zachodem a Sudanem, zderzenie dwóch kultur, dwóch światów.
Główny bohater jest jednocześnie narratorem. Nie znamy imienia ani nazwiska tej postaci. Być może jest to w pewnym stopniu autobiografia? Mężczyzna przez kilka lat studiował w Londynie. Wrócił do rodzinnej wioski, do najbliższych, przyjaciół, sąsiadów. Wrócił jako osoba wykształcona, inaczej patrząca na otaczającą rzeczywistość. Chłonie jednak całym sobą zapachy, kolory, dźwięki, do których tak bardzo tęsknił. Dobrze się czuje w ojczyźnie. Z powrotem wchodzi w panujące zwyczaje, w codzienność. Kilkuletnia nieobecność spowodowała w nim jednak nieuniknione zmiany. Dostrzega zacofanie nie tylko cywilizacyjne, ale i kulturowe. Tu czas jakby stanął w miejscu. Wykształcenie zdobyte w Anglii jest i dobrodziejstwem, i w pewnym sensie przekleństwem. Trudno jest nie dostrzegać biedy, podległości kobiet, panujących od pokoleń zasad, które gdzieś daleko w ogóle nie funkcjonują, a ludziom żyje się lepiej.
Mamy też w powieści drugiego bohatera. O mrocznej przeszłości, bardzo tajemniczego. On także swego czasu studiował w Londynie. Nikt o nim nie wie nic konkretnego, nikomu się nie zwierza, żyje nieco na uboczu. Jest dobrym sąsiadem i choć zamieszkał w wiosce dopiero kilka lat temu, został życzliwie przyjęty. Zła przeszłość tkwi w nim bardzo głęboko. Jest rozdarty wewnętrznie, ciągle poszukujący swojego "ja", ciągle uciekający.
Dochodzi do spotkania obu mężczyzn. Do próby szczerej rozmowy, do otwarcia się i wyrzucenia z siebie wszystkiego, co nie pozwala się spełniać, choć z takim właśnie zamiarem obaj wrócili do ojczyzny.
Dlaczego "sezon migracji"... Ponieważ te wyjazdy czy ucieczki w przypadku obu bohaterów się nie skończyły. "Północ" nie oznacza jedynie krajów europejskich. Bardzo wymowny jest też północny brzeg Nilu, do którego obaj płyną. Każdy oddzielnie. Jeden z nich ginie lub nie. Tego nie wiemy. Możemy się jedynie domyślać i spekulować. Drugi też po pewnym czasie próbuje pokonać rzekę. Czy się uda? Jaki w tym cel?
Autor wypowiedział się tu bardzo odważnie w kwestiach politycznych. Ukazał dylematy i dramaty ludzi wykształconych na Zachodzie i próbujących zmienić życie swoich rodaków. Bo z zaaprobowaniem tego, co zastali po powrocie, nie mogą się uporać. Powieść zawiera też rubaszne żarty i rozmowy na temat seksu. Tego też autorowi nie darowano. Mamy więc przynajmniej dwie przyczyny, dla których książka znalazła się na indeksie.
Czyta się ją bardzo szybko. Zasługą tłumacza jest piękny styl i język. Niezmiernie istotne jest słowo wstępne napisane przez samego At-Tajjiba Saliha. Poznajemy go jako człowieka z ogromnym poczuciem humoru, ciepłego i mimo wszystkich przeciwności - pełnego optymizmu.

Ta dość krótka powieść narobiła niemało zamieszania. W krajach Zatoki Perskiej i w Sudanie jej wydawanie i rozpowszechnianie zostało zakazane na bardzo długo. W Sudanie ten nakaz nadal obowiązuje.
At-Tajjib Salih ukazuje poprzez narrację głównego bohatera kontrast pomiędzy Zachodem a Sudanem, zderzenie dwóch kultur, dwóch światów.
Główny bohater jest jednocześnie...