To pierwsza książka Stevena Saylora, którą przeczytałem. A że miało to miejsce bezpośrednio po lekturze jednej z sensacyjnych powieści Christophera Hyde'a ("Plan Maxwella") - mogę powiedzieć, iż przyniosła oczekiwane uspokojenie. O ile w "kolejowej" książce Hyde'a akcja toczy się na tyle wartko, że do dziś nie jestem w stanie stwierdzić, czy wagon restauracyjny jechał przed pocztowym, czy też było dokładnie odwrotnie ;) - o tyle u Saylora opowieść snuje się tak wolno, że odnosi się wrażenie oglądania filmu w zwolnionym tempie.

Nie zmienia to faktu, że książkę czytało się bardzo fajnie. Rzecz oparta na autentycznych wydarzeniach mających miejsce w Rzymie za czasów dyktatury Sulli (82 p.n.e. - 79 p.n.e).

Zastanawiam się, czy lektura tego typu "lekkich opowiastek" nie daje więcej, niż zgłębianie uczonych opracowań, po których w głowie pozostaje niezły mętlik - o ile w ogóle coś zostaje. Piszę o tym z własnego doświadczenia, po przeprowadzeniu pierwszego podejścia do lektury monumentalnego dzieła "Cezar: życie giganta", które zakończyło się w okolicach setnej strony...

To pierwsza książka Stevena Saylora, którą przeczytałem. A że miało to miejsce bezpośrednio po lekturze jednej z sensacyjnych powieści Christophera Hyde'a ("Plan Maxwella") - mogę powiedzieć, iż przyniosła oczekiwane uspokojenie. O ile w "kolejowej" książce Hyde'a akcja toczy się na tyle wartko, że do dziś nie jestem w stanie stwierdzić, czy wagon restauracyjny jechał przed...