Są wakacje, a w ich trakcie ludzie chętniej opuszczają domy i jadą do obcych krain. Zarząd tymczasem nie jeździ, ale za to czyta książki podróżnicze, co jest wygodniejsze, tańsze i mniej ma się po tym otarć i bąbli po ugryzieniach komarów. Ma się też, co prawda, mniej barwnych wspomnień, ale nie ma rzeczy bez wad.
Chyba nie muszę wyjaśniać, dlaczego ta książka mnie zaintrygowała. Wiecie już, że mam słabość do magii. Lubię też zgłębiać stare kultury i to, co przez wieki przetrwało do naszych czasów.
Autorka przedstawiła nam wiele opowieści o różnych znachorach i czarownikach, głównie z jej podróży do Meksyku i okolic. Bądźmy szczerzy - wielu z nas wlaśnie z tym rejonem świata kojarzą się praktyki szamanów i uzdrowicieli. Pani Dzikowska poświęciła wiele czasu i wysiłku, aby dotrzeć do różnych czarowników, przeprowadzić z nimi wywiad i porozmawiać z ich pacjentami. Czasami też sama wchodziła w rolę pacjentki.
Przy okazji poznawania kultury leczenia opartej na czarownikach możemy też zaobserwować, jak wygląda medycyna konwencjonala w tamtych krajach. Pozwala też zobaczyć nieco tego, jak żyją i jaką kulturę tworzą mieszkańcy tego regionu. Interesujące są także związki i podobieństwa pomiędzy poszczególnymi metodami leczenia, magicznymi rytuałami i opiekunami czarowników.
Pani Dzikowska korzystała z pomocy Tony'ego Halika. Ich rozmowy były ciekawe, fajnie uzupełniały wywiady z czarownikami i ich podopiecznymi.
Czyta się tę książkę jednym tchem, jest pełna ciekawostek, niezwykłości i egzotyki. Język jest prosty, opowieść wartka, zaś opisane przez autorkę postacie niebagatelne.
Polecam serdecznie, nie tylko fanom książek podróżniczych. Nie jest to dzieło wybitne, ale całkiem dobre.

(http://dywagacjenadherbata.blogspot.com/2016/08/257-czarownicy-elzbieta-dzikowska.html)

Są wakacje, a w ich trakcie ludzie chętniej opuszczają domy i jadą do obcych krain. Zarząd tymczasem nie jeździ, ale za to czyta książki podróżnicze, co jest wygodniejsze, tańsze i mniej ma się po tym otarć i bąbli po ugryzieniach komarów. Ma się też, co prawda, mniej barwnych wspomnień, ale nie ma rzeczy bez wad.
Chyba nie muszę wyjaśniać, dlaczego ta książka mnie...