"Gorzkie prawdy" to przede wszystkim utwór sceniczny zaadaptowany do potrzeb masowego odbiorcy poprzez "upowieściowienie". Autor przyznaje to we wstępie i przy okazji obnaża swoje rozterki. Takie same, jakie targają jego bohaterem. Sztuka Lodge'a jest dobra, inteligentna, a jednocześnie lekka. Nie każdy jednak czytelnik sięgnąłby po dramat, dlatego autor postanowił przepisać utwór dodając co nieco, aby forma powieści, czy raczej mini-powieści, została zachowana. Nie zmienia to faktu, że książką rządzą dialogi, a po wstępie wyobraźnia czytelnika ucieka mimochodem na scenę, na której pojawiają się bohaterowie.

Bohaterowie zaś to grupka osób związanych z rynkiem pisarskim i mediów. To przede wszystkim Adrian Ludlow, który dawno, dawno temu napisał książkę, która weszła do kanonu lektur szkolnych, a po kolejnych, mniej lub bardziej udanych próbach pisarskich porzuca pisanie powieści i żyje redagując od tamtej pory różnorodne antologie. Jest też jego żona Eleanor, z którą to wyprowadził się nasz Adrian na wieś, by wieść spokojne życie z dala od pisarskiego światka. Eleanor jednak skrycie tęskni za tym życiem. Jest też ich przyjaciel, a raczej dawny przyjaciel - Sam Sharp, autor scenariuszy popularnych seriali, zbulwersowany ostatnim wywiadem, który przeprowadziła z nim młoda, drapieżna dziennikarka, Fanny Tarrant. Pojawia się w końcu i sama Fanny. Niemal zrozpaczony Sam namawia Adriana do udziału w spisku przeciwko niej...

Niewielkich rozmiarów książeczka to idealna rozrywka na jesienny wieczór. Opowiada o "trudnej miłości" między pisarzami i dziennikarzami, a na szczególną uwagę zasługuje inteligentna gra pomiędzy Adrianem i Fanny podczas wywiadu, na który, w ramach zemsty, nasz bohater się zgodził. Lekkie pióra autora i dobre dialogi, to zdecydowany atut "Gorzkich prawd". Sprawiają one, że nie gryzą czytelnika niedociągnięcia w opisach, w szczególności na początku opowieści.

"Gorzkie prawdy" to przede wszystkim utwór sceniczny zaadaptowany do potrzeb masowego odbiorcy poprzez "upowieściowienie". Autor przyznaje to we wstępie i przy okazji obnaża swoje rozterki. Takie same, jakie targają jego bohaterem. Sztuka Lodge'a jest dobra, inteligentna, a jednocześnie lekka. Nie każdy jednak czytelnik sięgnąłby po dramat, dlatego autor postanowił...