Podczas lektury nachodziły mi skojarzenia ze "Zbrodnią i karą" - główny bohater wprawdzie nikogo nie zabił, ale - jak dowiadujemy się z pierwszych stron - wykonano karę śmierci na mordercy, w którego procesie brał udział jako ławnik. Wątpliwości bohatera współgrają z jego niezdecydowaniem w innych kwestiach. Ciągnie się to strasznie i aczkolwiek temat ciekawy, czeka się tylko na zakończenie.

Zaletą książki z dzisiejszego punktu widzenia jest mocno zapomniana już atmosfera życia w latach 50-60., którą znamy choćby z pierwszych "Samochodzików" czy "Pozwolenia na przywóz lwa".

I dwie rzeczy jeszcze:
- fani Samochodzików ucieszą się, że część akcji odbywa się w tym samym miejscu co "Wyspa Złoczyńców", jest nawet wzmianka o Aleksandrowie i jego przemytniczej historii. Oczywiście tematyka sprawia, że żaden Szumski nie byłby w stanie z "Sumienia" zrobić kolejnej części Samochodzika, jak to się stało kiedyś z "Testamentem Rycerza Jędrzeja".
- Nienacki miał dar robienia ze swoich bohaterów zgorzkniałych panów w średnim wieku, nawet jeśli nimi nie byli. Na początku wydaje się, że Piotr ma jakoś 40-50 lat, potem, choć jego wiek nigdy nie pada - jasne jest że nie może mieć więcej niż 30.

Podczas lektury nachodziły mi skojarzenia ze "Zbrodnią i karą" - główny bohater wprawdzie nikogo nie zabił, ale - jak dowiadujemy się z pierwszych stron - wykonano karę śmierci na mordercy, w którego procesie brał udział jako ławnik. Wątpliwości bohatera współgrają z jego niezdecydowaniem w innych kwestiach. Ciągnie się to strasznie i aczkolwiek temat ciekawy, czeka się...