Nie chcielibyście posiłkować się tym lunchem, a może przekornie zechcecie i okaże się, że smakować będzie wybitnie. Czytając miałam wrażenie, że Burroughs przygotowywał tę ucztę całe swoje życie. Bo jak w jednej wizji pomieścić ogrom podróży które odbył, aby zdobyć składniki, produkty wysublimowane i nieznane. Kuszące nazwami, sposobem ich spożywania, zaspokajające głód i pozostawiające sytość, równie często co przesyt. Obżarstwo pełną gębą, aż się stoły uginają. Zgaduję w tej chwili, że wasze podświadome fantazjowanie wymalowało w oczach całkiem apetyczne obrazy. No to zapomnijcie. Bo właśnie przenosimy się do autora wyobraźni, ta zabiera nas do miasta i nakazuje nie odbierać przygód i zdarzeń jako antyhumanitarnego ataku na swoją indywidualność.

Dla przyjemności i rozładowania napięcia związanego z życiem, serwuje nam morfinę i zaprasza na dach, bo tak można uzyskać lepszy rzut oka na całość. W dole kawiarnie, przed nimi pacjenci z nieodwracalnymi uszkodzeniami mózgu, ślinią się i ejakulują na widok kobiet. Maniacy seksualni trzymają się za penisy błagając przechodniów o pomoc, wpychają się w kobiety. Po ulicach biegają furiaci, z rozmarzonym uśmiechem obcinają ludziom genitalia i głowy. Kanibale odgryzają nosy i uszy.
Złowieszczo brzmi ta opowieść, ale nie trzeba uciekać, bezpośrednio nie dosięga. Podkłada natomiast menu, wedle którego ty decydujesz, czy brniesz dalej, czy się po prostu zabierasz, książkę odkładasz. Ale ciekawość jak zwykle gra pierwsze skrzypce, niczym Stradivariusowe uwodzi w dźwiękach, bo czego tu nie przeczytasz, to w życiu się nie dowiesz. Chyba, że będziesz podobną drogą przemierzać. Kociołki pełne wrzą, nikt ognia nie pilnuje, a z nich się wszystko wylewa, homoseksualizm kipi z każdej strony i w ogniu pali chuć, narkomania w żyłach dziurawych buzuje, miast przypraw się do talerzy wlewa. Przez usta chwilowo wolne od fiuta, do żołądka przecieka, tam miesza wszystko i innym, wolnym w tym czasie otworem na zewnątrz wypycha. Wszystko dozwolone. Dziur zamkniętych nie ma. Nowy Orlean, Helsinki, Seattle, Kapsztad, Zanzibar, dookoła świata, chociaż tylko w głowie. Niezwykła, a zarazem przerażająca opowieść. Podróż windą z upiłowaną liną. Zapadnia która zabiera w perwersyjny, wyrachowany nagi i nieobliczalny wymiar.

Nie chcielibyście posiłkować się tym lunchem, a może przekornie zechcecie i okaże się, że smakować będzie wybitnie. Czytając miałam wrażenie, że Burroughs przygotowywał tę ucztę całe swoje życie. Bo jak w jednej wizji pomieścić ogrom podróży które odbył, aby zdobyć składniki, produkty wysublimowane i nieznane. Kuszące nazwami, sposobem ich spożywania, zaspokajające głód i...