Fanką burzliwych historycznych romansów, przyznaję byłam, jestem i chyba zawsze będę. Kiedy bowiem akcja w powieści toczy się nieprzerwanie a przy tym bohaterowie (prawie wszyscy bez wyjątku) są tak samo barwni jak ogon pawia to tym lepiej. Taka właśnie jest powieść Iny Lorentz "Córka nierządnicy". Od samego początku do końca od książki nie można się oderwać. Dodatowym plusem są oczywiście postacie. Naiwność, ale przy tym nieopisana siła kobiet tworzy z nich istoty iście godne naśladowania. Nie brakuje rzecz jasna przy tym także szubrawców jak chociażby Georg von Gressingen czy szlachetnch ale jednoczesnie dosyć bezczelnych rycerzy jak sam Peter von Eichenloh. To właśnie owi bohaterowie sprawiają, że z każdą kolejną stroną czytelnik chce wciąż więcej i więcej.

Osobiście zatraciłam się nad książką, były momenty w których czułam się jakbym czytała dobra komedię i co najważniejsze umożliwiła mi ona popuszczenia troszeczkę wodzy fantazji na temat miłosnych scen, oszczędzając tym samym pikantnych nie zostawiających żadnego pola do wyobraźni opisów.

Nie przeszkodził mi również fakt, że nie czytałam poprzenich części(cóż znowu małe przeoczenie). Doskonale bowiem opisane są po krótce losy Michała i Marii Adlerów oraz ich przyjaciół z poprzenich tomów.

Podsumowując już krótko. Mogę śmiało polecić "Córkę nierządnicy" bowiem dynamizm akcji, piękne opisy krajobrazów a przede wszystkim bohaterowie z charakterem sprawiają, że ponad pięćset stron tomidła można pochłonąć błyskawicznie.

Polecam !

Fanką burzliwych historycznych romansów, przyznaję byłam, jestem i chyba zawsze będę. Kiedy bowiem akcja w powieści toczy się nieprzerwanie a przy tym bohaterowie (prawie wszyscy bez wyjątku) są tak samo barwni jak ogon pawia to tym lepiej. Taka właśnie jest powieść Iny Lorentz "Córka nierządnicy". Od samego początku do końca od książki nie można się oderwać. Dodatowym...