Piękna, psychologiczna opowieść o życiu i jego kruchości.

Sabina, rekonstruując swoje życie w obliczu śmiertelnej choroby analizuje je według kilku kluczy. Idzie szlakiem swoich sukien i związanych z nimi wspomnień, kolejnych mieszkań czy rodzajów śniadań. To przepiękne spektrum emocji, zagubienia, szczerości i nieudolności. Tak się bowiem czasem chce, aby czas zawrócił...

Coś pięknego, wzruszającego i uczciwego.

Piękna, psychologiczna opowieść o życiu i jego kruchości.

Sabina, rekonstruując swoje życie w obliczu śmiertelnej choroby analizuje je według kilku kluczy. Idzie szlakiem swoich sukien i związanych z nimi wspomnień, kolejnych mieszkań czy rodzajów śniadań. To przepiękne spektrum emocji, zagubienia, szczerości i nieudolności. Tak się bowiem czasem chce, aby czas...

https://zacofany-w-lekturze.pl/2021/04/kobieta-w-epokach-swego-zycia-helena-boguszewska-cale-zycie-sabiny.html

https://zacofany-w-lekturze.pl/2021/04/kobieta-w-epokach-swego-zycia-helena-boguszewska-cale-zycie-sabiny.html

'Całe życie Sabiny' to powieść, z którą spotkaliśmy się jakiś rok temu na wykładzie z literatury XX-lecia międzywojennego. Od tamtej krążyła na brzegu umysłu, by 'dojść do głosu' zupełnie niedawno - dzięki zajęciem z kontekstów literatury XX i XXI wieku.
Sama fabuła stanowi pewnego rodzaju 'klisze', na które składają się kadry z życia Sabiny.
Wartym dodania jest, że główna bohaterka cierpi na śmiertelną chorobę (trudno określić, cóż to właściwie jest - Boguszewska wspomina o guzach w pachwinie),a ów strumień świadomości serwowany czytelnikom spowodowany jest nieuchronnym 'końcem'. I tak wśród 'klisz' mamy - 'po książkach', 'po sukniach', 'po służących', 'po porankach', 'po mieszkaniach', które to stanowią pretekst do przepływu wspomnień Sabiny przez dobre i złe (a tych złych jest więcej) chwile od dzieciństwa, do chwili obecnej. Wędrujemy wraz z główną bohaterką przez wszystkie etapy dorastania i próbujemy zrozumieć ją, a przede wszystkim odnaleźć powód, dla którego z takich zgorzknieniem rozmyśla nad swym życiem. Sabina nie spełniła się w żadnej roli - jako nauczycielka przez romans, który 'zaburzył jej pracę'. Jako matka, bo nie odnalazła się w owej 'funkcji'. Jako żona, bo Jan, jej mąż, to za przeproszeniem tani złamas. Trudno nie wyrobić w sobie choć odrobiny współczucia dla tej kobiety. Nie przekonujemy Was, że powieść Boguszewskiej diametralnie zmieni Wasze życie... niemniej jest to pewna ciekawostka literacka z epoki dawno minionej.

'Całe życie Sabiny' to powieść, z którą spotkaliśmy się jakiś rok temu na wykładzie z literatury XX-lecia międzywojennego. Od tamtej krążyła na brzegu umysłu, by 'dojść do głosu' zupełnie niedawno - dzięki zajęciem z kontekstów literatury XX i XXI wieku.
Sama fabuła stanowi pewnego rodzaju 'klisze', na które składają się kadry z życia Sabiny.
Wartym dodania jest, że...

Książka Heleny Boguszewskiej urzekła mnie swą prostotą. To powieść o problemach, z którymi borykamy się na co dzień.
Sabina jest osobą nieuleczalnie chorą, świadomą zbliżającej się śmierci. Rozlicza swe dotychczasowe życie. Z jej wspomnień wynika, iż życie to ciągle zmiany: zmieniała się moda, tytuły czytanych książek, imiona mężczyzn ważnych w jej życiu, miejsce zamieszkania czy sposób spędzania wolnego czasu. Jednak ta różnorodność nie ochroniła jej przed tym co ostateczne- przed śmiercią.
Każdy z nas ma swoje życie. Swoje radości i smutki. Każdy jest inny, ale każdego z nas czeka ten sam los. Wszyscy prędzej czy później umrzemy- jedni otoczeni kochającą rodziną, inni w samotności, tak jak Sabina.
7/10

Książka Heleny Boguszewskiej urzekła mnie swą prostotą. To powieść o problemach, z którymi borykamy się na co dzień.
Sabina jest osobą nieuleczalnie chorą, świadomą zbliżającej się śmierci. Rozlicza swe dotychczasowe życie. Z jej wspomnień wynika, iż życie to ciągle zmiany: zmieniała się moda, tytuły czytanych książek, imiona mężczyzn ważnych w jej życiu, miejsce...

Jesteśmy ludźmi, a więc naturalne jest, że interesuje nas to, co ludzi dotyczy. Każdy z nas ma w życiu chwile, kiedy nie radzi sobie z własnymi emocjami; wspomina dawne czasy; zamiast żyć tym co tu i teraz wraca do przeszłości i dogłębnie analizuje: dzień po dniu, słowo po słowie, gest po geście, zastanawiając się, co by było gdyby. Widmo zbliżającej się wielkimi krokami śmierci jest zapewne dobrą pobudką do rozważań, do podsumowań i rozrachunku ze sobą, z przeszłością, z własnymi sukcesami i porażkami. „Całe życie Sabiny” Heleny Boguszewskiej to właśnie taki typ literatury. Rozrachunkowa, introspekcyjna, słowem psychologiczna. Powstające w dwudziestoleciu międzywojennym liczne powieści należące do nurtu psychologicznego choć skonstruowane są podobnie i podejmują nieraz te same problemy, to jednak zawsze potrafią czymś zaskoczyć – to refleksjami głównego bohatera, to nieszablonową kompozycją utworu.

„Całe życie Sabiny” na pierwszy rzut oka może nam przypominać „Cudzoziemkę” Marii Kuncewiczowej, a właściwie powinnam napisać, że „Cudzoziemka” może nam przypominać powieść Boguszewskiej, bo to historia Sabiny powstała wcześniej. W obu utworach głównymi bohaterkami są kobiety, które z perspektywy czasu przyglądają się całemu swojemu życiu i dokonują bilansu zysków i strat. Ich wnioski nie są zbyt optymistyczne. Nieudana kariera zawodowa, nieudane małżeństwo, nieudane macierzyństwo. To wszystko łączy wykreowane przez obie autorki postaci. Zarówno losy Sabiny, jak i Róży poznajemy dzięki licznym retrospekcjom. Koniec obu powieści też jest podobny, a jednak ich lektura nie tylko daje przyjemność, lecz także owocuje w odmienne, ale jakże istotne wnioski. Można by się więc zastanawiać, co różni wspomniane utwory i dlaczego tylko „Cudzoziemka” trafiła do kanonu lektur szkolnych. Czy powieść Boguszewskiej jest aż tak słaba, że z czystym sumieniem można o niej zapomnieć? Na ostatnie pytanie trudno dać jednoznaczną odpowiedź, ponieważ ilu ludzi, tyle opinii. Jedno nie pozostawia wątpliwości: „Całe życie Sabiny” to powieść niesłusznie zepchnięta na dalszy plan, bo nawet jeśli nie jest rewelacyjna, to z pewnością jest dobra.

Sabinę, tytułową bohaterkę powieści Boguszewskiej, poznajemy podczas jej wizyty u lekarza, który wiedząc, że nie jest już w stanie pomóc swojej pacjentce, zaleca jej leżenie w łóżku i wypoczywanie. Po powrocie do mieszkania, które Sabina dzieli z siostrą, jej mężem, Karolem, oraz z dziećmi Heleny, kobieta posłusznie stosuje się do zaleceń doktora i kładzie się do przyszykowanego przez siostrę łóżka, łóżka, z którego notabene już nigdy nie wstanie. Kobieta ma świadomość, że właśnie znalazła się na ostatniej prostej swojego życia, dlatego, nie mając zbyt wiele czasu, postanawia je dogłębnie przeanalizować. Swoje rozmyślania, co ciekawe, rozpoczyna od wszystkich sukien, jakie kiedykolwiek miała. Wspomnienie każdej z nich przywołuje kolejne skojarzenia, dzięki którym Sabina bez trudu może wracać myślami do przeszłości i swobodnie się po niej poruszać. Po sukniach przychodzi czas na mieszkania, służące, książki, zabawy i zajęcia oraz poranki. Chronologia wspomnień jest nieco zaburzona, a przywoływane zdarzenia nie zawsze tworzą ciąg przyczynowo-skutkowy, co w pewnym stopniu utrudnia rekonstrukcję losów bohaterki. Dokonywane na łożu śmierci tak nietypowe podsumowanie czyni tę książkę wyjątkową i sprawia, że nie jest ona jedną z wielu.

O fabule więcej nie powiem, bo pewnie zepsułabym Wam przyjemność czytania. Mogę jednak zapewnić, że powieść Boguszewskiej jest gratką dla miłośników prozy psychologicznej. Jeśli lubicie książki, których lektura skłania do autorefleksji i analizy własnego życia, to bez wahania możecie sięgnąć po „Całe życie Sabiny”, które czyta się niemal tak samo dobrze jak powstałą dwa lata później „Cudzoziemkę”. Polecam, bo warto!

http://z-literatura-za-pan-brat.piszecomysle.pl/

Jesteśmy ludźmi, a więc naturalne jest, że interesuje nas to, co ludzi dotyczy. Każdy z nas ma w życiu chwile, kiedy nie radzi sobie z własnymi emocjami; wspomina dawne czasy; zamiast żyć tym co tu i teraz wraca do przeszłości i dogłębnie analizuje: dzień po dniu, słowo po słowie, gest po geście, zastanawiając się, co by było gdyby. Widmo zbliżającej się wielkimi krokami...

Przeczytana, przeanalizowana na wszystkie strony, wybrana na temat pracy magisterskiej...

Przeczytana, przeanalizowana na wszystkie strony, wybrana na temat pracy magisterskiej...

Główną bohaterką jest umierająca kobieta - tytułowa Sabina. W ostatnich miesiącach swego życia stara się ona jakoś uporządkować to, co przeżyła przez te wszystkie lata. Tego ostatecznego podsumowania i rozrachunku dokonuje w bardzo ciekawy i nieco zaskakujący sposób, a mianowicie "po sukniach", "po służących" itp.
Książka należy do tych, które dają do myślenia. Wzbudza chęć do refleksji nad samym sobą. Uświadamia kruchość ludzkiego istnienia i przedmiotów, którymi się otaczamy.

Główną bohaterką jest umierająca kobieta - tytułowa Sabina. W ostatnich miesiącach swego życia stara się ona jakoś uporządkować to, co przeżyła przez te wszystkie lata. Tego ostatecznego podsumowania i rozrachunku dokonuje w bardzo ciekawy i nieco zaskakujący sposób, a mianowicie "po sukniach", "po służących" itp.
Książka należy do tych, które dają do myślenia. Wzbudza chęć...