"Dla miłości się żyło i umierało", ale czy miłość może być silniejsza od śmierci?

Nieraz zdarza się tak, że trafiamy na cudowna książkę. Zapierającą dech w piersi, która nas porywa i oszałamia. Później pojawia się kolejna część. I kolejna. I każda następna jest coraz gorsza... Uff. Na szczęście w tym przypadku nam to nie grozi. Czwarty cykl Akademii Wampirów pokazuje, że może być jeszcze lepiej. W moim odczuciu, jak do tej pory, jest to najlepsza część.

Rose Hathaway nie potrafi cieszyć się ze zwycięstwa w bitwie ze strzygami. Śmierć ukochanego jest zatrważającym ciosem, ale co jeśli miłość naszego życia staje się tym, przeciwko czemu walczyło się całe życie?

Rose wyrusza w podróż do Rosji, aby odnaleźć Dymitra, który w trakcie bitwy został przemieniony w strzygę i ukoić spokój jego duszy. Na zimnej i obcej Syberii musi uporać się ze stratą ukochanego i nauczyć się życia na nowo, dzień po dniu.

Zniknęła niesforna, zbuntowana nastolatka, a w jej miejsce pojawiła się dojrzała kobieta, która poznała czym jest miłość i strata. Emocje Rose są tak wszechobecne, że nie sposób się od nich odciąć. Śmiałam się wraz z nią, kiedy wspominała wspólne chwile z Dymitrem, o których wcześniej nie wiedzieliśmy i razem z nią opłakiwałam jego odejście. "Przysięga krwi" wzruszyła mnie do bólu, nie potrafiłam powstrzymać potoku łez, które wzbierały we mnie prawie na każdej stronie.

Dymitr jest jednym z największych atutów Akademii Wampirów, postacią świetnie wykreowaną, charakterystyczną i tajemniczą. Bałam się, że kiedy jego zabraknie książka wiele straci. Jednak w tej części poznamy jego nowe, mroczne oblicze, które z jednej strony pociąga, ale z drugiej przeraża. Jedno jest pewne, skoro pojawia się Dymitr będzie gorąco i będzie się działo.

Początek Akademii Wampirów nie zapowiadał się ciekawie. Tania i banalna opowiastka nie wciągnęła mnie ani trochę, ale warto było dać jej szansę. Okazało się, że każda kolejna część jest coraz lepsza, jednak Richelle Mead w "Przysiędze krwi" przeszła samą siebie. Zatraciłam się całkowicie. Niezwykłe zwroty akcji, brawurowe akcje, nowe fascynujące postacie i zaskakujący finał, nie pozwolił odetchnąć aż do ostatnich stron. Cała seria przypomina wzniecanie ognia. Z początku jest niewinnie i nic się nie dzieje, potrzeba sporo wysiłku i cierpliwości, ale powoli z iskierki ognia wznieca się żar, oślepiający i gorący. W przypadku tej książki, płonęłam wraz z nią. Utożsamiałam się z Rose i wszystko co ją dotykało, dotykało również mnie. Nie mogę się doczekać kolejnej części i bez wątpienia sięgnę po nią z przyjemnością. Więc jeśli jeszcze zastanawiasz się czy warto po nią sięgnąć, to wierz mi - nie ma na co czekać!

"Dla miłości się żyło i umierało", ale czy miłość może być silniejsza od śmierci?

Nieraz zdarza się tak, że trafiamy na cudowna książkę. Zapierającą dech w piersi, która nas porywa i oszałamia. Później pojawia się kolejna część. I kolejna. I każda następna jest coraz gorsza... Uff. Na szczęście w tym przypadku nam to nie grozi. Czwarty cykl Akademii Wampirów pokazuje, że...