Jak w baśni.
Naprawdę wydawało mi się, że czytam baśń, czytam o jakimś zupełnie innym świecie, tej magicznej krainie, która była tam wspomniana. Ale, niestety, to miejsce w ogóle mnie nie urzekło.
"Mój przyjaciel Meaulnes" okazał się dla mnie naprawdę nudną i żmudną książką, w której nie działo się nic ciekawego. Opis w tyle książki wydał mi się bardzo ciekawy, ale według mnie kompletnie nie zgadza się z treścią powieści. Historia, którą przedstawiał mi Franciszek ciągle była dla mnie niezrozumiała, wydawało mi się, że czytam jakieś opowiadanka, które ledwo się ze sobą zlepiają.
Ogólnie uważam, że powieść ta jest bardzo dziwna łącznie z samymi postaciami - jedynie Franciszek wydaje się jakiś taki normalny. Sam Meaulnes wcale nie był jakoś specjalnie żądnym przygód nastolatkiem, odkąd pojawił się już w pierwszym rozdziale zdawał się być nieszczęśliwy i jakiś taki melancholijny. I niby on i Franciszek byli takimi wielkimi przyjaciółmi, a ja nawet nie wiem, w którym momencie ta przyjaźń się zaczęła. Co do tej miłości Meaulnesa i Yvonne, bardziej miałam wrażenie, że to Yvonne i Franciszek są w sobie zakochani, poza tym zdecydowanie więcej czasu spędzili ze sobą niż tamta dwójka.
Niestety, czuję wielkie rozczarowanie po przeczytaniu tej książki. Oczekiwałam czegoś więcej, czegoś naprawdę świetnego. Opis, tytuł i okładka tejże powieści są naprawdę bardzo ładne i kuszące, jednak jej już treść - beznadziejna. Na szczęście była to bardzo krótka historia opisana ładnym, barwnym językiem. To chyba największe, może nawet jedyne plusy "Mój przyjaciel Meaulnes".

Jak w baśni.
Naprawdę wydawało mi się, że czytam baśń, czytam o jakimś zupełnie innym świecie, tej magicznej krainie, która była tam wspomniana. Ale, niestety, to miejsce w ogóle mnie nie urzekło.
"Mój przyjaciel Meaulnes" okazał się dla mnie naprawdę nudną i żmudną książką, w której nie działo się nic ciekawego. Opis w tyle książki wydał mi się bardzo ciekawy, ale według...