Na początku myślałem, że po tomie "Anioł o czarnych skrzydłach" Margit Sandemo zafunduje na kolejny zapychacz. Na początku tak to wygląda, ale tytułowy Dom w Eldafjord ma na tyle ciekawą historię, że mógłby funkcjonować jako oddzielny tytuł bez powiązania z sagą Ludzi Lodu.
Co do bohaterów to Eskil wypada na plus. Jest ciekawski, ale przy tym niezwykle sympatycznym, niosącym pomoc człowiekiem, którego nie sposób nie polubić. Co do Heike'go to pojawiają się u niego demony przeszłości i z racji, że w poprzednich tomach tego nie było, dobrze się czyta te fragmenty, gdzie nasz olbrzym musi sobie z nimi radzić. Z nowych postaci to mamy Solveig, która wypada na plus, ale należy do tych tragicznych postaci. Brakowało mi Tuli a konkretnie potyczek słownych między nią a Eskilem. Były całkiem zabawne co by dało taką chwilę wytchnienia.
Co do fabuły to jak już wcześniej wspomniałem: ten tom mógłby funkcjonować bez powiązania z sagą. Historia jest ciekawa i ma taką nutkę tajemniczości co sprawia, że pilnie śledzimy dalsze poczynania bohaterów. Potem jak przybywają Heike z Vingą pojawia się fajnie wplątane dziedzictwo/przekleństwo Ludzi Lodu i wszystko zaczyna się układać w logiczną całość.
Podsumowując: Warto sięgnąć po ten tytuł, gdyż jest wciągający, szybko się go czyta i daje nam odpowiedzi na kilka pytań odnoście bohaterów sagi.

Na początku myślałem, że po tomie "Anioł o czarnych skrzydłach" Margit Sandemo zafunduje na kolejny zapychacz. Na początku tak to wygląda, ale tytułowy Dom w Eldafjord ma na tyle ciekawą historię, że mógłby funkcjonować jako oddzielny tytuł bez powiązania z sagą Ludzi Lodu.
Co do bohaterów to Eskil wypada na plus. Jest ciekawski, ale przy tym niezwykle sympatycznym,...