To ,ze książka porusza problem rasizmu nie ulega wątpliwości. Porusza jednak zdecydowanie wiele więcej problemów. Ludzkiej hipokryzji ,głupoty, zazdrości, męskiego szowinizmu .
Cała książka budzi niesmak ( pisze o moich odczuciach). Daje jednak duzo do myślenia. Przedstawia obraz społeczeństwa amerykańskiego rodem z Chaty wuja Toma , choć obie ksiązki są znacznie oddalone w czasie. Pozwala na obserwacje ,jak niewiele na południu Stanów zmieniło sie od czasów zniesienia niewolnictwa. Widać wyraźnie ,ze można wprowadzic ustawę , natomiast nie można przy tej ustawie zmienić ludzkiej mentalności.
Prosty język powieści bardzo szybko przenosi nas w czasy , gdzie Murzyn był w prawdzie wolnym człowiekiem , ale daleko było do równego stosowania prawa wobec niego.
Zakończenie jakos nie napawa mnie optymizmem. Sprawa zostaje "zamieciona" pod dywan ,bohaterka dramatu wyjeżdza więc juz nie stwarza problemów nikomu, a spłecznośc tej małej miejscowości spokojnie wraca do utartych wzorców postepowania . Lekcja wyniesiona z tego wydarzenia zostaje trafnie ujeta w ostatnich zdaniach książki :
"– Jeżeli pozwolę ci zostać i będę sama przyrządzać
twoje ulubione potrawy, jaką gwarancję otrzymam, że
będziesz z daleka omijał dziewczyny? Umarłabym ze zgryzoty,
gdyby to się powtórzyło.
Native założył ręce do tyłu i grzał je przy kominku.
Twarz rozjaśniła mu się szerokim uśmiechem.
– Nie, szanowna pani. To się po mnie nie pokaże! Nigdy
mnie na tym nie przyłapiesz. Maebelle! Będę się pilnował! "

BĘDĘ SIĘ PILNOWAŁ ! I tylko tyle .

To ,ze książka porusza problem rasizmu nie ulega wątpliwości. Porusza jednak zdecydowanie wiele więcej problemów. Ludzkiej hipokryzji ,głupoty, zazdrości, męskiego szowinizmu .
Cała książka budzi niesmak ( pisze o moich odczuciach). Daje jednak duzo do myślenia. Przedstawia obraz społeczeństwa amerykańskiego rodem z Chaty wuja Toma , choć obie ksiązki są znacznie oddalone w...