Już od dawna przymierzałem się do tego klasyka i nowe wydanie tej książki, tylko przyśpieszyło sięgnięcie po tę lekturę. No i cóż, nie na darmo "Jesień średniowiecza" jest zaliczana do kanonu literatury humanistycznej. Fenomenalnie opisana sztuka, obyczaje czy rycerstwo średniowiecza. Książka świetnie obala wszystkie mity, jakie narosły wokół "wieków ciemnych" i dlatego przede wszystkim polecam ją wszystkim tym, którzy uważają, że średniowiecze to był jakiś ciemnogród. Lektura nie należy do najłatwiejszych, jest tu sporo cytatów, poezji, opisów obrazów, ale wszystko to sprawia, że obraz średniowiecza w Burgundii jest opisany niezwykle barwnie i starannie. Na pewno książka warta polecenia. Wspominałem, że książka nie należy do najłatwiejszych w odbiorze i niestety spora w tym wina także wydawnictwa. Trudno mi się zgodzić z tłumaczem, Robertem Stillerem, że jednolitość nazw geograficznych oraz imion i nazwisk, to jakaś pedanteria. I tak przykładowo książę Jan bez Trwogi, występuje w siedmiu różnych wariantach. Pomijam już, że książę John Nieustraszony, brzmi po prostu komicznie i źle, to jednak brak ujednolicenia wprowadza wiele zamętu w lekturze. Podejrzewam także, że wiele osób nie zorientuje się, że Jan Nieustraszony i Jan bez Lęku, to jedna i ta sama osoba. Ja osobiście musiałem posiłkować się spisem władców Burgundii, bo zacząłem się gubić w tych samych postaciach, które były różnie nazywane. Do tego dochodzi sporo literówek, błędy w numeracji władców, nie zawsze przetłumaczone nazwy geograficzne czy imiona(Jan, Ryszard, a zaraz obok Margaret albo John). Wszystko to wprowadza chaos w książce i mi bardzo utrudniało czytanie.

Już od dawna przymierzałem się do tego klasyka i nowe wydanie tej książki, tylko przyśpieszyło sięgnięcie po tę lekturę. No i cóż, nie na darmo "Jesień średniowiecza" jest zaliczana do kanonu literatury humanistycznej. Fenomenalnie opisana sztuka, obyczaje czy rycerstwo średniowiecza. Książka świetnie obala wszystkie mity, jakie narosły wokół "wieków ciemnych" i...