Wybitny holenderski historyk i filozof kultury o wielkiej erudycji, wyjątkowej znajomości życia ubiegłych epok i dużym talencie pisarskim, ukazuje szeroką panoramę kończącego się średniowiecza. Omawia również mechanizm jego zamierania i rozkładu w kręgu kultury burgundzkiej XIV-XV wieku. Przedstawia czynniki kształtujące ówczesną kulturę i sposób bycia, ukazuje obyczaje, ceremoniał, stosunek do sztuki, do religii i umysłowość człowieka tamtych czasów. Zasadniczym zadaniem dzieła było ukazanie świata myśli i ducha w pewnej całościowej jedności, przedstawienie, jakie ideały, dążenia i prądy kształtowały ówczesne życie człowieka.
Dzieło to pozbawia epokę średniowiecza upiększeń, akcesoriów i stylizacji, jaką dało jej romantyczne dziejopisarstwo. Z drugiej strony usuwa legendę i fikcję stworzoną przez dziejopisarstwo pozytywistyczne o średniowieczu jako epoce mroku, prymitywizmu i szarości form życia.