Nie jest to kolejna książka z gatunku kiepskiej "literatury hidżabowej", jaka obsiada ostatnio półki w tanich księgarniach. "Kamień" jest bardzo głębokim, intymnym a zarazem niebanalnym studium psychiki niespełnionej kobiety więzione okrutnym systemem parda; co ciekawe, napisanym przez faceta. Rozpisana na wzorze antycznej tragedii, utrzymana w onirycznym, poetyckim klimacie to także opowieść o tym, jak straszliwa i wyrafinowana potrafi być zemsta poniżonej kochanki. Młoda kobieta (na plus autorowi) nie jest tylko banalną ofiarą; bardziej przypomina Medeę wykorzystującą chorobę męża do opowiedzenia swej historii. I zemsty. Postać męża- pogrążonego w śpiączce, wyniosłego i dumnego mudżahedina- jest też niemniej ciekawa niż jego małżonki.
Ciekawa jest reakcja na ta lekturę czytelników z różnych kręgów kulturowych. Dla nas, tak jak dla autora, będzie to opowieść o szukaniu wolności i okrucieństwie afgańskich patriarchalnych nakazów. Ale wg. znajomego, wykształconego i liberalnego Afgańczyka książka potwierdza słuszność zdania "nigdy nie ufaj kobiecie" i jest nawet argumentem na rzecz utrzymywania tradycyjnego, patriarchalnego systemu społecznego.

Nie jest to kolejna książka z gatunku kiepskiej "literatury hidżabowej", jaka obsiada ostatnio półki w tanich księgarniach. "Kamień" jest bardzo głębokim, intymnym a zarazem niebanalnym studium psychiki niespełnionej kobiety więzione okrutnym systemem parda; co ciekawe, napisanym przez faceta. Rozpisana na wzorze antycznej tragedii, utrzymana w onirycznym, poetyckim...