Moim zdaniem recenzja z biblioteczki jest niezbyt trafna i na skróty. Moim zdaniem to przede wszystkim świetna powieść psychologiczna, która pokazuje niuanse ludzkich uczuć i ich niejednoznaczość (nie licząc narzeczonego). Dojrzewanie głównej bohaterki, to - wydaje mi się - jej wielkie zwycięstwo. Jednak to co ją pchnęło do tego procesu, czyli miłość do mężczyzny niezdolnego jej pokochać (ojciec, narzeczony) i wyzwolenie się z tych uczuć, zamknęło w niej jakieś drzwi raz na zawsze. To gorzkie zwycięstwo.
Imponuje mi samoświadomość bohaterki, umiejętność zrozumienia uczuć innych (ojciec) i to, jak próbowała z tym żyć. Szkoda, że kończy się (moim zdaniem)tak smutno. "Powróciwszy do robótki, usadowiła się z nią - jakby na resztę życia", w sumie jakby przestała żyć.
Z tego co pamiętam, film Agnieszki Holland - z kilkoma niezapomnianymi scenami - ma zakończenie o bardziej optymistycznym wydźwięku. Choć nie do końca jestem przekonana, że dobrze to pamiętam.
Jednoznacznie pokazany jest za to "narzeczony" - niezwykle inteligentny i "urodziwy" - czarujący - egoista, niezdolny do głębszych uczuć. Cóż, tacy byli, są, będą. Dla mnie pod koniec książki i ona i on są podobnie "zamrożeni", w jakiś sposób nieszczęśliwi.
Książka świetna, poważna, smutna.

Moim zdaniem recenzja z biblioteczki jest niezbyt trafna i na skróty. Moim zdaniem to przede wszystkim świetna powieść psychologiczna, która pokazuje niuanse ludzkich uczuć i ich niejednoznaczość (nie licząc narzeczonego). Dojrzewanie głównej bohaterki, to - wydaje mi się - jej wielkie zwycięstwo. Jednak to co ją pchnęło do tego procesu, czyli miłość do mężczyzny...